saxlamağa
alude olmuşdu, otaqları ne qeder darısqal olsa da bu iri
akvariumu heç cür şüşebende çıxartmağa razılıq vermirdi,
"oranın havası düşmez balıqlara" deyirdi.
—Xoş gördük, ay dede, olmasın azar?!
Qurban üzünü ona teref çevirdi.
—Xoş günün olsun. Ne eceb senden bele?
Doğrudan, bir ay olardı deymemişdi onlara. Herdenbir
telefonla soruşurdu. Evveller heç olmasa heftede, iki heftede
bir fasilede atasıgile baş çekerdi. Son vaxtlar buna da imkan
qalmamışdı...
—Yaxşı, de görek, ne olub axı sene?
—Ne bilim eşi, dünen oturmuşdum, qezetlere baxırdım,
gördüm başım yaman ağırlıq eleyir mene... Çerkez de bazara
getmişdi...
Çerkez söze qarışdı:
—Geldim gördüm uzanıb, sifeti, iraq-iraq meyit kimidir,
qaçdım Anaxanımgile, geldi, tezyiqin ölçdü. — Anaxanım tibb
bacısı idi. — Gördük bes bir az yuxarıdır. — Görünür, tezyiqin
neçe olduğunu gizletmişdiler Qurbandan. — Skorı pomoşdan
hekim çağırdıq...
Fuad:
—Bes mene niye zeng elememisiniz? — dedi.
Çerkez:
—Elemişdik, evde yoxdun.
Fuadın yadına düşdü ki, dünen eve gece on ikinin yarısında
geldi. — Sumqayıtda, içlasda idi... Çerkez:
—He, geldi skorı pomoşdan hekim, cavan, suyuşirin bir qız
522
idi...
Qurban dedi:
—O da gelib heteren-peteren danışıb çıxıb getdi... Görünür,
qandığı qrafa yoxdur...
Çerkez:
—Yox, niye ele deyirsen, a kişi? — dedi, — Dava-derman
verdi, saldı da tezyiqini...
—Deyir mene ki, üreyin möhkemdir, yeqin esebileşmisen...
Çerkez telesik:
Axı neden esebileşeydi ki? — deye xeber aldı. — Heç ele
bir şey olmayıb, srağagün heyete düşmüşdü, Feyzulla kişiynen
şirin söhbet edirdiler, axşamı da, oturub — lezzetnen
"Qayınana"ya baxmışıq televizornan... Kefi kök, damağı çağ
yıxılıb yatıb, neden esebileşecek?
Fuadı sonsuz bir qüsse bürüdü. Fikirleşdi ki, son on-on bir
ilde bir defe de olsun axşam gelmeyib atasıgile. Ele gündüzler
atüstü deyib herden-birden... Onların axşam heyatı haqqında,
iki yalqız qocanın axşamlarını nece keçirdiyi barede heç bir
tesevvürü yoxdur ve onu

<< 1 ... 446 447 [448] 449 450 ... 460 >>