üze
vurmadan...
Qurban işden çıxarılan günün sabahı Fuad vaxt eleyib onlara
geldi ve bu defe iki saata yaxın qaldı atasıgilde... O, atasına
ürek-direk, teselli vermeye gelmişdi, amma söhbetleri çox tez
gerginleşdi, mübahiseye çevrildi. Söz-sözü çekdi, Fuad özü de
istemeden kişinin yarasına duz basdı... Dedi ki, işden
getmeyinin sebebi, ancaq özündendir, xasiyyetin tünddür, ters
damarın tutanda heç kesi tanımırsan, adamlarla dil tapa
bilmirsen, sertsen, maksimalistsen... Qurban evvel-evvel
dinmirdi, sakitce qulaq asırdı oğluna...
Fuad ise bundan daha da qızışırdı, hey danışırdı, faktlar,
misallar, deliller getirirdi, müxtelif adamları nümune çekirdi.
524
Nehayet, Qurban qemli-qemli gülümsünüb:
—Gör dünya ne yaman deyişib, ay aman?!. — dedi. — Bir
vaxtlar atalar oğullara öyüd vererdi, deyerdiler, bala,
kemhövsele olma, cavanlığına, deliqanlılığına salma... İndi
tersine olub. Oğul ataya meslehet verir ki, temkinli ol, qızışma,
sözünü üreyinde saxla...
Fuad:
—Çünki men senden böyüyem, — dedi ve derhal elave
eledi: — Yaşca böyüyem senden...
Qurban mat-mat baxırdı.
—Orasını emelli qanmadım,—dedi, — nece yeni menden
yaşca böyüksen?
—Beli. Yaş ele illerin sayıyla ölçülmür ha! Vaxtın özünün
de yaşı var. Men senden bir nesil böyüyem yaşca, çünki menim
heyat tecrübeme senin heyat tecrüben de daxildir ve mene
senin ömrünün neticeleri de melumdur.
Qurban:
—Bir az qeliz qırıldadırsan, — dedi. Güldü, xeyli susandan
sonra dillendi. — Men bir şeyi bilirem, cildden-cilde düşen
adamlar hemişe olub ve yeqin hele uzun müddet de qalacaqlar
yer üzünde, çünki onlar da doğub-töreyirler. Amma axı bunun
müqabilinde cildden-cilde gire bilmeyenlerin de varisleri var.
Olmalıdır, her halda — Fuadın düz gözlerinin içine baxıb elave
etdi: — Menevi varislerini deyirem...
Fuad onun baxışlarından ürkdü ele bil, gözünü çekdi, amma
yeniden fikrini toplayıb:
—Cildden-cilde girmek niye? — dedi. — Amma ifrat
terslik, ifrat qururla iş aşmır axı... Bax, tutalım

<< 1 ... 448 449 [450] 451 452 ... 460 >>