çıxardarlar...
O, hele de mektebin fikriyle yaşayırdı. Hele de heç bir şey
ders olmamışdı ona...
Fuad:
—Arxayın ol, — dedi.
Yene susdular. Fuad saatına baxdı. On deqiqe otura bilerdi
hele.
Qurban:
—O gün, Qafur Ehmedli zeng vurmuşdu, — dedi. Fuadın
teeccüblendiyini görüb güldü. — Kefimi soruşdu. Olmaya seni
böyüdüb-eleyirler, qulağına ses deyib yoxsa? Deyir, Qurban
müellim, mene göre ne qulluğuvuz var?
—Bes sen ne dedin?
—Ne deyecem? Dedim ki, hellem-qellem adamlarla
menimki tutmaz, asdım trubkanı...
—Niye?
—Nece niye? Kefim bele istedi, vessalam.
—Adam hemişe her istediyini eleyer?
—Bes adam hemişe ondan ne isteyirlerse onu eleyer?
Fuad gördü ki, atasının qırımı başqadı. Susdu, mübahise
elemedi. Çerkez otağa girdi, elinde tava vardı.
—Ay Fuad, qurban olum, bilirem telesirsen, ayrı şey çatdıra
bilmedim, bir bu qayğanağı ye, yene üreyinde durum olar,
yeqin seherden acsan, anan ölsün?
Fuad başını buladı, — yemişem ana, ac deyilem, — dedi, —
aeroportda, banketde yemişem...
—Neynek, bir bu qayğanağın da dadına bax.
—Vallah, könlüm istemir.
Çerkez meyus-meyus tavanı otaqdan apardı. Fuad ayağa
durdu ve birden gözleri divara sataşdı. Birinci defe fikir verirdi
buna. Ya belke teze şey idi, ona göre ilk defe görürdü:
527
Qurbanın çarpayısının yanından Ceyhunla Pervizin iri
fotoşekilleri vurulmuşdu...
Fuadın içinden buğum-buğum qalxan, boğazını qeherle
tıxayan, gözlerini dumanlandırıb dolduran duyğu-peşmançılıq,
günahlılıq, nisgil idimi bu, qeribe, izahsız, dolaşıq dünyada
qeribe, izahsız, dolaşıq insan münasibetlerinin, ata-oğul, aile,
nesil elaqelerinin pırtdaşıq kelefiydimi — bilmirdi, ne idi bu
bağrını çatladan — ne idi axı?!. Birce macal olaydı bunu
emelli-başlı düşünüb aydınlaşdırmağa...
—7-de vacib tedbirim var, — dedi, — getmeliyem. Sabah
leçkomissiyadan hekim götürüb gelerem yanına.
—Lazım deyil, day yaxşıyam.
Çerkez:
—Fuadı ötürüb qayıdıram, — dedi.
—Fuad yolu-zadı tanımır? — Yene dilini dinc

<< 1 ... 450 451 [452] 453 454 ... 460 >>