biri...
—Bağışla, Elabbas dayı, demek isteyirdim ki, Ağarzanın
külfeti nece dolanır?
—Niye, sağ ol, pis deyiller.
"Belke yene sehv eleyib. Belke Ağarzanın heç külfeti-filanı
yoxmuş, subay ölübmüş. Gerek bir Çerkezden, ya atasından
xeber alsın".
Elabbas durdu, görüşdüyünden qat-qat daha az bir
mehribançılıqla Fuadla xudahafizleşdi, bufetçiye yanaşdı,
sonra çıxıb getdi...
Fuad xidmetçini çağırıb yemeyinin pulunu ödemek istedi,
xidmetçi:
—Sizin hesabınız çatıb, — dedi.
Küçeye çıxanda Fuad fikirleşdi ki, heç yaxşı düşmedi. Hem
qırçı Elabbasın onu qonaq elemesi, hem de Ağarza haqqında o
yersiz sual. Amma indi bütün bunlarla doldurmamalıydı başını,
534
çıxışını düşünmeliydi. Sekkize on beş deqiqe qalmışdı. Bayaq
geldiyi tine deyil, o biri tine buruldu ve derhal, bir an içinde, tini
sağa burulan kimi iki küçe arasındakı üçkünc bağı gören tek, bütün
sehne bir an içinde gözleri qarşısında canlandı. Hemin bağ, hemin
tin, hemin küçeler idi... Yeni doğrudanmı, o günden beri yolu bura
düşmeyib heç?
Toy günlerinden bir gün qabaq — gece vaxtı — bir ya iki
radeleri olardı — indi deqiq yadında deyil — amma her halda
gec idi, gece yarını keçmişdi — Fuad Rumiyyegilden çıxıb
evlerine gelirdi. Buradan keçende gördü ki, üç nefer, ya dörd
nefer idiler, yadında deyil, bir neferi maşına basıb aparmaq
isteyir, görünür başına bir iş getirmek niyyetindedirler;
öldürmek, boğmaq, kim bilir — ne; çünki o adam qurbanlıq
quzu kimi meleyirdi, daha doğrusu, sesini qısmışdı, amma
xısın-xısın yalvarıb-yaxarır, ilan dili çıxardırdı ki, keçin menim
günahımdan, anama rehminiz gelsin....
O vaxt Fuad istedi kömeye çatsın, hetta bir addım atdı da,
amma derhal ayaq saxlayıb durdu, eksine, — bu lap deqiq
yadında idi, — bir evin çöl qapısına qısılıb gizlendi. Gizlendi
ki, onu görmesinler, şahid kimi ona da xeter getirmesinler
birden, pusdu onları, ta ki o biçareni maşına basıb apardılar.
Amma bu pusquda durduğu, qısılıb gizlendiyi deqiqelerde
Fuadın beyninden kinolenti

<< 1 ... 456 457 [458] 459 460 >>