hiss eleye-eleye özünü bilmemezliye,
eşitmemezliye, görmemezliye qoyub. Bax onda arvad kişiden
iyrenmeye başlayır. Bütün başqa hissler, qezeb de, nifret de
sovuşub gedir, sönür, soyuyur, amma bu hiss, iyrenmek hissi
ömürlük qalır. O adama daha yaxın dura bilmirsen. Ele bil
qurbağa, kertenkeleye toxunmaqdan çimkinen kimi
çimkinirsen. Bildin? — O, elini yene Zaurun saçlarına teref
uzatdı, lakin tez çekdi. — Yox, yox, sen allah, — dedi, —
yaxşı yadıma düşdü. Sen elektriklisen. Sonra maşını aşırdarsan,
xataya düşerik.
Zaur:
—Bütün bunlar menimçün çox mürekkebdir, — dedi, —
onunçün de evlenmirem.
—Bir yana baxanda ele yaxşı eleyirsen.
Yene bir müddet sükut çökdü. İki dolu taksi hay-haraylı
siqnallarla onları haqlayırdı. Qabaqdakı maşının sürücüsü elini
siqnala batırıb çıxarmırdı. Zaur çepeki güzgüye baxıb, ayağını
qaza basdı. Maşının şüşeleri titredi. İndi maşınlar döş-döşe
gedirdi.
63
Sürücünün yanında oturmuş bığlı kişi onlara baxıb irişir,
dişlerinin iki cergelik qızılında güneşi eks etdirirdi.
Tehmine:
—Ne oyun çıxarırsan? — dedi. — Ne behse-behse
girmisen? Qoy keçib getsinler... Yavaş-yavaş sür, söhbet
eleyirik.
Zaur ayağını pille—pille qazdan çekdi.
Her iki taksi gülle kimi ötüb qabağa çıxdı. Kesik-kesik
siqnallarla qelebelerini qeyd etdiler, uzaqlaşdılar.
Tehmine:
—Men idareye gelende uzun zaman işçilerle dil tapa
bilmirdim, — dedi. — Mene ele gelirdi ki, çox kütdürler.
İçlerinde birce Nemet ağıllı, medeni adama oxşayırdı. O da
hemişe ele qayğı içinde idi, ele bil alnında yazılmışdı ki,
"neyleyim, nece eleyim ne cür dolanım?" Mene ele gelirdi ki,
heç vaxt onlarla dil tapa bilmeyeceyem. Amma vaxt adamı
bilirsen nece deyişir! Adam heç özü de bilmir, — maşının
küleklik penceresini açıb siqaretin kötüyünü bayıra vıyıldatdı,
— bax, saatı görürsen, saniye eqrebi nece tez qaçır. Gözünü
zille bax, gör heç saat eqrebinin hereketini göre bilersen?
Amma gözünü çek, iki-üç saatdan sonra bax, göreceksen ki,
burdan bura gelib. Adam

<< 1 ... 47 48 [49] 50 51 ... 460 >>