de onunçün razı
oldum, meqsedim var, he? Düzünü de, sen allah, ele
fikirleşirdin?
—Arvad deyilsen sen, şeytansan, şeytan.
—Ne olar? Qoy şeytan olum. Bir var deli şeytan. Men de
derdli şeytanam.
—Nedir axı senin derdin, Dadaş?
Tehmine bu sözleri de qulaqardına vurdu, cavabsız qoydu.
—Beli, çox şey ederdim, — dedi, — etmirem, çünki men
adamların hamısını başa düşürem. Bilirem bu dünyada kime
gerek olan nedir. Dadaşa ancaq vur tut quru söz-söhbet
lazımdır. Nece deyerler, ocağın tüstüsü. Ne olar, qoca kişidir,
qoy könlü xoş olsun. Menden ne gedir?
—Nece ne gedir? Bes adına leke gelmir?
—Ezizim, — dedi, — adlarına leke düşmekden qorxan
bilirsenmi kimlerdir? O adamlardır ki, temiz ele bir adlarıdır,
özleri çoxdan çirkab içindedirler. Ona göre de ancaq quru
adlarını qoruyurlar. Aman günüdür leke düşer. Eger men
özümü lekeli bilmiremse, adamlar adıma ne leke vurur-vursun
vecime deyil.
—Bes Manaf da bele duşünür?
—O...menim erim ayrı oğlandır. Dünyada tayı-beraberi
yoxdur. Deyir ki, üreyim buz kimidir, arvadımdan arxayınam.
Tehmine aydan arıdır, sudan duru, intehası, gözeldir. Gözele
hemişe söz qoşarlar, o qeder paxıl gözügötürmeyen var ki...
Düz demir, sen allah?
—Ne bilim, yeqin düz deyir de.
Tehmine rişxendle ona baxdı.
—Ele bilirsen dediyine özü inanır? Qelbinin derinliyinde
68
bilir ki, men onu sevmirem, demeli, ona sadiq de deyilem.
Ancaq bu fikri beyninden redd edir, bu barede düşünmek bele
istemir. Amma orda, lap, lap üreyinin dibinde, barmağını
Zaurun köksüne sarı uzatdı, — bax burda bir quyu var ha, onun
lap dibinde, özüne bele teselli verir ki, ne olsun, men de
Tehmineye xeyanet edirem. — Tehmine berkden güldü. —
Amma menden beşbeter aşnaları bir ifrite bedenceredirler, gel
göresen! İkisini men tanıyıram. Biri Bakıdadır, biri Tiflisde.
Kişinin oğlu mejduqorodnı Don-Juandır. Yeqin Moskvada da
adamı var, amma men tanımıram. Her halda tez-tez behane
tapıb cumur Moskvaya. Odey, indi de bir aydır Moskvadadır.
Deyesen, günü

<< 1 ... 51 52 [53] 54 55 ... 460 >>