pis keçmir. Tezlikle qayıtmaq fikri yoxdur.
Laqeyd, tenbel hereketle maşının güzgüsünü özüne teref
çevirdi, dodaq boyasını çıxarıb dodaqlarını boyamağa başladı.
O, solğun boyaları sevmirdi, hemişe dodaqlarına al-qırmızı
reng çekir, özü de boyanı dodağına ele sıxırdı ki, dodağı qatqat
boyanırdı. Boyanı bağlayıb balaca sumkasına qoydu.
—Amma zövqü bir şey deyilmiş. Bilmirem heç meni nece
beyenib. Bakıdakı dehrecanlı bir şeydir, dam boyda. Tiflisdeki
de demberegöz, allah göstermesin.
Zaur:
—Sen de bütün bunlardan bele sakit danışırsan, — dedi ve
öz sualından özü utandı. — "Deyesen, hansı esrde yaşadığını
unutmusan, Zaur kişi" — deye düşündü.
—Eh, mene ne! Od ver görüm. Sağ ol. Birinçi defe eşidende
pis oldum. Sonra adet etdim, laqeydleşdim. En lezzetlisi de
odur ki, ele bilir menim heç neden xeberim yoxdur. Gelir, bele
ciddi tonla "sovnarxoza çağırmışdılar" — deyir. — "Tiflise bir
hefteliye ezamiyyete gönderirler". Men de bilirem axı, işden öz
hesabına bir heftelik mezuniyyet alıb. "Sabah gedirsen? —
deyirem, — yoluna ne hazırlayım?" Beli, Tiflisde de şıdırğı
hazırlıq gedir. Bir nefer var, mene danışıb. Deyir arvadın ayrıca
menzili var, iki otaq. Manaf teleqram vuranda ki, beli gelirem,
otaqlara xüsusi xeli döşenir, döşekçeler, mütekkeler düzülür,
69
kişinin oğlu keçmiş xansayağı kef eleyir. Sonra...
Zaur çevrilib Tehmineye baxdı. Tehmine tuşla çekilib
uzadılmış kirpiklerini qaldırdı. Birden Zaur onun gözlerinin lap
dibini gördü. Sehrada qefleten qum axıb-çöküb quyu açılan
kimi, Tehminenin gözlerinde ne ise uçub-dağılmışdı, gözlerinin
lap dibinde, belke de dibsizliyinde ne ise zil qaranlıq bir
lağımın ağzı açılmışdı. Qelbin gizlinlerine açılan bir lağım,
uçuruma aparan bir yolun ağzı.
Zaur:
—Lazım deyil, — dedi, — danışma. Keç ayrı söhbete.
—A... bele de. Bu cür söhbetler senin zerif qelbine toxunur.
Bes özünü ele gösterirdin ki, müasir oğlansan, heyatın her
üzünü görmüsen, deyirmanın bu başından girib o başından
çıxmısan, —

<< 1 ... 52 53 [54] 55 56 ... 460 >>