gözlerini qapamadı, amma gözlerinin içindeki
quyunun ağzı tutuldu, gözleri yene de hemişeki kimi şıltaq ve
işvekar, şux ve işıqlı idi, — ne oldu, xoşun gelmir bele
söhbetlerden? Heyatdır da bu, oğlum, heyat demirsen, qulaq
as!
—İstemirem. Bu heyat deyil, heyatın astarıdır. Menim bele
söhbetlerden xoşum gelmez. Görürem seninçin danışmaq
ağırdır, danışma, ne vacib olub...
—Ağırdır? Eksine. Ağır neçin olur? Ağır-zad deyil. —
Uzun zaman yola baxdı, sonra, — men Manafı başa düşürem,
— dedi, — cavanlıqda çetin dolanıb. Aile saxlayıb. İndi, nece
deyerler, bolluğuna düşüb. Yaşı keçdikce cavanlıqda ötürdüyü
demlerin evezini çıxmaq isteyir. Dünyada en yaman derd
görmemişlikdir.
Siqaret tüstüsünden boğuldu. Bir xeyli öskürdü. Sonra
birteher sakit oldu.
—Tiflisden gelende de yoluna yemek qoyurlar, — dedi, —
qab-qacağı bilmirem gizledir, ya atır. Bir defe, bilmirem,
içmişdi, ya kef başına vurmuşdu, çaşıb eve Asyanın qabqacağını
getirmişdi. Tiflisdeki arvadın adı Asyadır. Bele göy
kasa idi. Noxud-noxud ağ naxışlı. Men de götürüb gizletdim.
70
Gelen sefer Tiflise gedende yemeyini o kasaya qoydum. Ele
bilirsen başa düşdü?
—Deyirsen iki evin qab-qacağını ezber bilsin?
—Yox, heç olmasa Asya xanım onu başa salaydı.
—Ne bilirsen, belke Tiflise çatanda da senin qab-qacağını
gizledir?
Tehmine şaqqıldadı.
—Bax bu menim ağlıma gelmemişdi. Yox, bala, geleceyin
parlaqdır, — sonra çılğınlıqla elave etdi: — Dünyada en çox
acığım gelen şey riyakarlıqdır, bir de yalan...
Zabratın yanından Pirşağı yoluna buruldular. Avtobus
dayanağında bir kişi uzaqdan "Moskviç"i görüb el qaldırdı.
—Saxla götürek onu.
—Bir o çatmırdı.
—Xahiş edirem saxla. Yoxsa bütün söhbetlerimiz qurtardı,
danışmağa sözümüz qalmadı, heç olmasa saxla görek ne
isteyir.
Zaur ayağını eylece basdı. Maşın sürüşüb dayandı.
Kişi sade kendli geyiminde idi. Yanında çarşablı bir arvad
da vardı. Maşın dayanan kimi kişi zenbilini qapıb maşına teref
geldi.
—Qardaş, — dedi, — Pirşağıyacan

<< 1 ... 53 54 [55] 56 57 ... 460 >>