—
uşaqlıq diyarına düşdü. Boğazında qeherlenen ilıq, sentimental
bir dalğadan boğulacağından qorxaraq, derhal özünü ele aldı,
bütün oyanan, baş qaldıran xatireleri süpürüb atdı.
—Sumkanı beri ver, — dedi. Arxa pencerenin qabağında
fotoaparatı görüb bu mövzudan yapışdı. Uşaqlıq diyarından
qaçdı.
—Sen foto çekirsen?
—Herden-birden. Aparat çoxdan yadımdan çıxıb maşında
qalıb.
—Götür, şeklimi çekersen.
"Yox, ezizim, keçel suya geden deyil, — deye Zaur
düşündü.— Zaur kişi lap sen deyen uşaq deyil, şekil seneddir.
Menim de bele-bele senedlerden xoşum gelmez".
Lepedöyene çatdılar. Zaur elini suya vurub:
—Qiyamet sudur — dedi ve soyunmağa başladı.
Mis kimi qaralmış bedeni boynundan topuqlarınacan ezele
idi. Her hereketinde ezeleler oynayırdı. O özü de bu ezele
oyunundan ve oyunun yaratdığı menzereden hezz alırdı.
—Bes niye soyunmursan?
—Men hele çimmirem.
—Niye?
—İstemirem.
Ele qeti sesle dedi ki, Zaur inad elemedi. Ellerini torpağa
qoyub, iki defe mayallaq aşdı. Bir neçe kere tullandı, el-qol
atdı. Sonra denize cumdu.
Bayaqdan beri gözlerini ondan çekmeyen Tehmine paltarını
soyunmadan denizin içine girdi, su dizine qalxanacan ireliledi.
Zaur bir-iki defe suya baş vurdu. Heftenin, işin, yolun
aqırlığı qat-qat, qabıq-qabıq canından çıxırdı. Suyun üzde yuxu
kimi ilıq, derinde soyuq axını derisini oxşayır, ezelelerinin
gerginliyini boşaldır, eseblerini sakitleşdirirdi. Nenesinin sözü
yadına düşdü. "Xalçanı yatımına göre sığallayarlar". Ele bil
deniz onu yatımına göre sığallayır, oxşayır, dinceldirdi.
78
Üzüb uzaqlara getdi, sahil kiçildi, maşın sarı fonda yaşıl
lekeye çevrildi. Tehmine görünmez oldu. Su boy vermedi.
Denizin ezemetli hüdudsuzluğu, lepesiz hamarı, deniz
sakitliyinin baş gicellendiren ahengi bir an vahime kimi onu
basdı, eymendirdi.
Lakin derhal özünü topladı. Uzun illerin idman meşqlerini,
üzgüçülük meharetini xatırlayıb rahatlaşdı, toxtadı. Bildi ki, bu
hiss, su boy vermediyinden, bir de denizin aram

<< 1 ... 59 60 [61] 62 63 ... 460 >>