hissle bextiyar
olmur. Bextiyarlıq ancaq keçeri duyumların tesadüfiliyidir.
Unudulmuş bir qorxunun, bir sesin, sözün, toxunuşun qefil
külek kimi yaddaşa qayıtması...
85
Tehmine xoşbext olduğu anlar haqqında düşünürdü, bu anlar
o qeder telesik, keçeyen, öteyen idiler ki, onların xatirelerini de
beyinde aydın canlandırmaq olmurdu. İllah da içkiyle
dumanlanmış beyinde. Ancaq bir neçe cizgi, boya... yay gecesi,
Pirşağı bağı, gece, ulduzlu göy...
Tehmine lap balacadır. Nenesiyle axşamdan yatıb. Gece
seslere oyanır, qatmaqarışıq sesler eşidir, adamların kim
olduqlarını teyin ede bilmir, ancaq bilir ki, qohum-qardaşdır,
şeherden qonaq gelibler. Demeli, seher hamısı denize gedecek.
Sevincli bir hiss qelbini bürüyür. Yeniden yuxu onu çekib
aparır...
...Her gün düz saat on iki radelerinde denizin üfüq xettinde
teyyareler görünür. Denizin üstüyle ucadan uçurlar. Paraşüt
buraxırlar. Ağappaq paraşütler qönçe kimi açılır, çiçek-çiçek
mavi denize tökülür. Nenesi hele sağdır.
...Sahil... Güclü xezri. Atasıyla qayanın üstünde dayanıblar.
Atasının qıçına sığınıb. Deniz dalğalarını bayraq kimi qaldırıb.
Deniz nümayiş kimi üstlerine gelir.
"Seni gördüm. İllerle seni görmeye bilerem. Teki bilem ki,
sen varsan. Varlığını uzaqdan-uzağa da duya bilerem. Sahil
kendlerinin sakinleri denizi görmeseler de, duyduqları kimi.
Ancaq, ezizim, dehşet odur ki, bir gün gedib göresen deniz yox
olub". — Uzun kişi barmaqları Tehminenin sağ elinin
barmaqlarını bir-bir sığallayır, bir, iki, üç, dörd, beş. Sonsuz
teeccüble Tehmineden soruşur: ezizim, senin beş barmağın
varmış?
Moskva. Biz Moskvaya gelende may bayramının erefesi idi.
Aerodromdan şehere gelirdik. Her yan qırmızı geymişdi.
Qırmızı bayraqlar, qırmızı şüarlar. Taksiyle merkeze gelirdik
ve her deqiqe işıqforların qırmızı işığına büdreyib dayanırdıq.
Biz Moskvadan gedende her yan yaşıl geyinmişdi. Ağaclar,
otlar, sarmaşıqlı eyvanlar. İşıqforun yaşıl işıqları, yaşıl
yarpaqlar kimi, yağışlı-güneşli küçelere —

<< 1 ... 66 67 [68] 69 70 ... 460 >>