basdırır
arvadı boğazınacan qumun içine, birce başı çölde qalır, özü de
gedir denize çimmeye. Hava bir az da qaralır. Arvad da qumun
içinde xumarlanır, mürgüleyir. Qaranlıqda plyajnan sessiz,
işıqsız geden bir maşın arvadın başını görmür, basıb üstünden
keçir, heç xeberi de olmur. Kişi denizden çıxıb görür ki, arvadı,
beli, xurd-xeşil olub ölüb. Az qala deli olur, deyir öz elimle
torpağa basdırdım.
Zaur başını qaldırıb Tehmineni görmedi. Ora-bura boylandı,
qayalara, sahile, denize, göylere baxdı.
Göye teze ay çıxmışdı, teze ulduzlar düzmüşdüler. Ay
işığında qayaların kölgeleri daha da uzanmışdı. Sarı qumlar
gümüşe çalırdı. Ay denize saldığı yolu pul-pul döşemişdi. Bir
ses, henirti duyulmurdu. Bir an Zauru soyuq vahime basdı.
Deniz uğuldayır, uğuldayırdı. Qumlar ürperir, ürperirdi.
Tehmine qeyb olmuşdu.
Zaur durub üstünden qumu çırpdı, ora-bura qaçdı. Qayaların
lağımlarına baxdı. Birden deniz terefden henirti eşitdi. Dönüb
baxdı. Ele bildi yuxu görür.
Denizden çıl-çılpaq bir qadın çıxırdı. Ele bil ay işığından
heykel düzeltmişdiler.
Lap yaxına gelende Zaur onun soyuqdan titrediyini gördü.
Bir an içerisinde onu qolları arasına aldı. Qucağına qaldırdı.
Qayaların altına apardı.
Tehmine:
—Seni isteyirem, seninem, — deye odlu-odlu pıçıldayırdı.
— Senden uşaq isteyirem.
Zaur her şeyi — özüne çoxdan aydınlaşdırdığı, qebul etdiyi
88
davranış qanunlarını da, bütün qadağaları, xeberdarlıqları,
meslehetleri, tövsiyeleri, bütün ehtiyatlarını unutdu. Her şeyi
unutdu.
Bir an onun bütün varlığı, meni, keçmişdi, indisi, geleceyi,
atasının maşını, anasının şeherde qalmaq, neşriyyatda işlemek
tekidi, bütün keçen sergüzeştleri, bığlarına hopmuş bütün qadın
öpüşlerinin etri, yağış altında gözlemeleri, xelveti telefonavtomat
söhbetleri, duyduğu bütün qoxular, eşitdiyi bütün
neğmeler, oxuduğu bütün kitablar, ona gülümsünen bütün
gözler, içine dik baxa bilmediyi başqa gözler, uşaqlıq
decellikleri, yetkinlik çağının hevesleri, idman yarışları,

<< 1 ... 68 69 [70] 71 72 ... 460 >>