qepik
çörek. Cemisi bir manat otuz qepik, beş-on qepik az, ya beş-on
95
qepik çox, demeli, ayda...
"Sefder, — dedi, — yene reqemler? Besdir, kişi, at bu
reqemleri beyninden".
Xidmetçi gelib masanın üstünü yığışdırdı. Süfreni çırpdı.
Çevirib o biri üzünü saldı. Bu üzü de lekeli idi. Amma bu
lekeler qalıb qartımış lekeler idi, hopub solmuşdu, o biri üzdeki
kimi teze deyildi.
Sefder dayı sifarişini eledi. İncevara, tez getirdiler. Borş
dadlı idi. Bir az duzu çatmırdı. Ya belke Sefder dayı şor yeyen
idi. Kotlet de pis deyildi. Elbette, Minanın yemeklerine
çatmazdı, amma her halda...
Sefder dayı köksünü ötürdü. Yaxşı yumşaq etdir, — deye
düşündü. Lap qocamalıdır. Menim kimi dişsiz qocalar üçündür.
Ağzının müxtelif yerlerinde cemi-cümletanı 9 dişi qalmışdı.
Kotleti yeyib qurtardı, ağzını silende cıqqıltıyla yere ne ise
düşdü. Sefder dayı baxıb "beli, bu da bele getdi" — dedi, eyilib
düymeni götürdü, döş cibine qoydu.
Ağ parusin penceyinin yeddi düymesi vardı. Yaxarıdan
ikinci, üçüncü ve beşincisi düşmüşdü. İndi de yeddincisi düşdü.
Düymeleri de dişleri kimi perakende tökülürdü. Biri ordan
düşürdü, biri burdan.
Kompotu içe bilmedi. Pis temi vardı. Özü de bulaşıq suyuna
oxşayırdı. Görünür, çürümüş meyvelerden hazırlanmışdı.
Gerek gedem özüme diş qayıtdıram. Bu dal dişimi de gerek
çekdirem. Herden bir yaman zoqquldayır. Gerek mütleq
gedem. Deyirem, amma heç getmirem. Ele günü güne satıram.
Eh, heç adamın başı açılır ki... Gerek evin damına da qır
saldıram. Yoxsa payızda yene damacaq. Damanda adamın
bütün ovqatı telx olur. Gerek bütün otaqlara leyenler, vedreler,
boşqab-qazan, bankalar düzesen. Heresinden de bir cür ses
çıxır. Mis leyene damcılayanda bir ses çıxır, vedreye başqa,
qazana başqa, boşqaba başqa... Kap, kap, kap... Çap, çap, çap...
Pap, pap, pap...
Dünyada üç şey adamı lap zinhara yetirir, çekmen sıxa,
96
dişin ağrıya, evin dama.
Sefder dayı minnetdarlıqla köhne yalınayaq çekmelerine
baxdı. Ayaqları bu çekmelerin

<< 1 ... 75 76 [77] 78 79 ... 460 >>