arasındadır. Bayaqkı fikri bir de
beynine qayıtdı. Demeli, bele çıxır ki, adam ecelin qurduğu
telelerden bir-bir qaçıb qurtarır ki, bura, bu son menzile sağ-
salamat gelib çıxa bilsin. Yüz cür tesadüfi ölümden qorunur ki,
özünü axırda böyük ölüme yetirsin.
Qedim bir efsaneni xatırladı. Deyir, qoca bir seyyah gelib
qürbet ölkeye çıxır. Qebiristanlığa gedir. Görür qebirlerin üstünde
adamların yaşları yazılıb. Hamısı da bir yaş, iki yaş, çoxu beş yaş.
Özü kimi pirane bir kişiye rast gelib soruşur ki, bes bu ne olan
işdir? Sizin camaat hamısı yeni körpe yaşında telef olub? Qoca
deyir ki, xeyir a, mesele başqadır, mesele ondadır ki, biz burda
99
hemin bu adamların xoşbext yaşadıqları vaxtı yazmışıq. Qalan
günlerini, illerini ömürden saymırıq. Onda seyyah da deyir ki, bes
menim de ömrümün axırına az qalıb, bu gün sabah ölecem,
vesiyyet eleyirem ki, meni de ele burda basdırın, qebrimin üstünde
de yazın ki, bes bu adam ele anadan ölü doğulub. Minanın qebrine
çatdı.
Minevver Medet qızı
1909-1965
Söz vermişdi ki, bu sefer özünü tox tutacaq, kövrelmeyecek.
Amma qebri görende birden hardansa Minanın geceler yuxuda
danışması yadına düşdü. Özü de bele heteren-peteren danışıb
sayıqlamazdı. Sözleri ele aydın, mükemmel teleffüz eleyirdi,
ele bil ayıq vaxtı oturub seninle söhbet edir.
Özünü saxlaya bilmedi, qeherlendi, ağladı.
"Niye bele vefasız çıxdın, ay arvad, meni bu qoca yaşımda
kime tapşırıb getdin?"
Cibinden desmalını çıxartdı, eyneyini götürdü, gözlerini
sildi. Bir müddet sakit dayandı. Sonra çevrilib getdi. Şehere
piyada düşdü. Eve getmeyi gelmirdi. Geceye hele çox vardı.
Evde tek başına geceni gözlemekdan qorxurdu.
Geceler işi düzelirdi. Her gece yuxu görürdü. Yuxuları da
ele tünlük olurdu ki... o qeder adam olurdu yuxularında, gel
göresen! Tay-tuşları, dost-aşnaları, curları-kişiler, mekteb
vaxtının yoldaşları, uşaqlıq, genclik dostları gelib ellerini onun
çiynine vurur, ay Sefder, yene bu çötkeni qoymusan qabağına,
hesabla görek

<< 1 ... 78 79 [80] 81 82 ... 460 >>