dünyanın axırı haçandır? — deyirdiler.
Yuxusuna çoxlu arvad da gelirdi, anası, bacıları, bibisi qızları.
Düymesini tiker, paltarlarını yuyar, ütüleyer, xöreyini asardılar.
Her gece Minanı görürdü, her gece de sehere yaxın Mina başqa
şehere köçür, ya da onu qoyub harasa gedirdi. Sefder ne elac
eleyirdise, saxlaya bilmirdi onu. Saat yeddini vuranda gözlerini
açar, durub geyinerdi. Göresen yuxuda ölenleri harda
basdırırlar.
100
Tez-tez yuxuda qızı Nermineni görürdü. Nermineni iki il idi
eriyle bir yerde Afrikaya göndermişdiler. Qvineyada sovet
xestexanasında işleyirdiler. İkisi de hekim idi. Sefder dayı
xeriteye baxmışdı. Qvineya lap dünyanın o başındaydı. İlde iki-
üç mektub yazırdılar. Sefder Minanın ölümünü hele qızına
yazmamışdı. Bu da bir çetin iş idi, gözüne durmuşdu. Qerib
yerdedir, erinden başqa bir qohum, bir yaxın adamı yox...
Sefderin yuxusunda Nermine içeri girib anasını soruşurdu:
—Bazara gedib, geler.
—Yox, ay kişi, sen mene düzünü de, lap düzünü de, anam
nece olub, hardadır?
Her defe Nermine Sefder dayının yuxusuna gelende ele bu
sualı vererdi: sen mene düzünü de, lap duzünü de!
Yuxu görmek Sefdere lap cavanlıqdan qalmışdı. Görürsen
adam olur ayda-ilde bir yuxu görmez. Sefder allahın ver günü
yuxu görerdi. Mina da her gece yuxu görerdi. Seher oyananda
yuxularını bir-birine dınışardılar. Ele bil heresi bir uzaq
seferden qayıtmışdı. Qürbet ölkelerde yedikleri, içdikleri
özlerinin olmuş, gördüklerini, eşitdiklerini, bir-birine
danışırdılar.
Küçedeki qezet lövhesinin qabağında ayaq saxladı. Qezetin
dördüncü sehifesine ele bil yuxarıdan aşağıyacan reqem
sepelenmişdi, istiqraz cedveli çap olunmuşdu.
3... 5... 6... 9... — reqemler, reqemler, reqemler. Uduşlar.
Peşmançılıq.
Sefder dayı düşündü: bunlar nedir ki, adice quru reqemler,
amma bax, meselen, 3 altıdan yox, 7-den sonra gelende
kiminse bexti gülür, kiminse hıçqırığı içinde qalır. Bu
reqemleri bele yox, bele düzsen kimse umsuq olur, kimise bir
xal yandırır, amma

<< 1 ... 79 80 [81] 82 83 ... 460 >>