başqa birisinin birden-bire kefini duruldur.
Dönüb saata baxdı. Yox. Hele eve getmek tezdir. Adi günler
işden beşde çıxırdı. Bu gün qısa gündür, demeli, gece de iki
saat gec gelecek.
"Gelsene vağzala gedim, — deye düşündü, — vağzal
101
qiyamet yerdir. Gelenler, gedenler! Heç yerde o qeder deyibgülen
görmek olmaz. Aerodrom da eledir. Amma aerodrom
uzaqdır".
Vağzalın teze keçidinden perrona çıxdı. Birinci ve ikinci
perron bomboş idi. Üçüncü perronda çoxlu adam vardı.
Bezileri ellerinde iri gül desteleri tutmuşdular.
İri lövhede qatarların gelib—getme cedveli asılmışdı, 11
30... 16. 45... 19. 05. Reqemler, reqemler...
Reproduktordan paslı bir ses eşidildi:
—Moskvadan gelen 20 nömreli qatar 3-cü yola qebul
olunur.
Perrondakılar herekete geldiler. Parovozun sesi eşidildi.
Burnu göründü. Vaqonlar bir-bir ötdü, 4, 5, 6, 7...
Yük xidmetçileri vaqonlara teref yüyürdüler. Yaxalarındakı
nömreler zınqırov kimi atılıb-düşür, berq vurub parlayırdı: 15,
52, 38, 40...
Sefder dayı çevrilib pillelerle aşağı düşdü, vağzalın
qarşısındakı meydana çıxdı. İzdihamlı, ses-küylü küçeyle
yavaş-yavaş gedirdi. Bankın tanış binasının yanından keçerken,
işin qızğın vaxtında bura geldiyi saatları xatırladı ve düşündü
ki, indi bank bağlıdır, işlemir, içindeki bütün reqemler de yatıb.
İstiqrazlardakı, pullardakı, növbenöv mühasibat kağızlarındakı
reqemler hamısı yatıb. Torpağa sepilmiş toxumlar kimi sessiz,
sakit uyuyur. Heftenin birinci günü oyanacaq, qalxacaq,
cücerecekler.
Küçe saatına baxdı. Saatın eqrebleri sınıb içine tökülmüşdü.
Ele bil saatın içi vaxtın xarabalığı idi.
Eqrebsiz saata baxanda adam nedense eymenirdi, adamda
ne ise anlaşılmaz, müdhiş ve vahimeli bir hiss oyanırdı. Ele bil
burunsuz bir sifet görürsen.
Saatın yalnız reqemleri qalmışdı: 1, 2, 3, 4, 5, 6, 7, 8, 9,
10,11,12...
Birden Sefder dayıya ele geldi ki, küçedeki adamlar da
reqemlere oxşayır. Bax o dar kemer bağlamış kök arvad 8-e
102
oxşayır, o iri başlı kişi 9-a, hamile arvad

<< 1 ... 80 81 [82] 83 84 ... 460 >>