6-ya oxşayır. Uzun
dimdikli papaq qoymuş oğlan 7-ye benzeyir. O terefden iki
arıq, kekilli oğlan gelir — 11. Başqa bir arıq oğlan yumrumatan
bir arvadla yanaşı addımlayır — 10.
Sefder dayı öz-özüne güldü: "Yox, deyesen bu gün menim
lap yeqin başım xarab olub. Yaxşısı budur, ne qeder gec deyil,
gedim eve".
Açarı çıxarıb qapısını açdı. İşığı yandırdı. Keçib pencerenin
perdesini araladı. Çayniki suyla doldurub odun üstüne qoydu.
Divardakı teqvime yanaşdı, diqqetle baxdı.
5 iyun. 1965. Şenbe:
Günün çıxması saat 3.15 deqiqe,
batması 21.07 deqiqe
"Pah atonnan! — dedi, — zalım uşağı, günü de cedvele
salıblar. Batıb-çıxmasını hesablayıblar. Her şeyi, her şeyi
inventara salıblar, günü, ayı, göyde neçe ulduz var, hamısını. O
gün biri danışırdı, deyir, siçanları, taxtabitileri, bireleri de
hesablayıblar. Hansı şeherde neçe siçan, neçe taxtabiti, neçe
bire var. Hamısını hesablayıb, inventara salıblar. Pah atonnan,
a kişiler..."
Sefder dayı diksindi. Çoxdan beri otağında eşitmediyi bir
ses eşitdi — zeng sesi.
Evinde telefonu vardı, amma lazımsız qutu kimi bir qıraqda
atılıb qalmışdı. Yuxuya getmiş tenbel, qara pişik kimi sessizsemirsiz,
kirimişce xumarlanırdı. İndi ise zengi zenge calayırdı.
Kim ola?
Desteyi götürdü.
—Allo!
—Aydını çağırın, pojaluysta!
—Hara zeng eleyirsen, qızım?
—Ağayevgilin evi deyil?
—Xeyir, bala, Atayevin evidir.
103
—Oh, bağışlayın.
Asdı. Du, du, du, du, du...
Sefder de telefonun çengelini basdı. Amma destek elinde
qaldı. Nedense onda qeribe bir heves oyanmışdı. Kimlese
telefonla danışmaq isteyirdi. Ele bil ancaq indi ağlına gelmişdi
ki, telefonu var ve bu telefonla danışmaq olar. Kime zeng
eleyim göresen?
Desteyi yerine qoydu. Telefonun altındakı masanın perçim
olmuş siyirtmesini açdı, oradan tozlu mixeyi bir defter çıxartdı.
Defteri açdı.
Ele birinci sehifedece Minanın xettini görüb kövreldi.
A. herfinde Minanın xettiyle "Atayev Sefder" sözleri ve
onların telefon nömresi yazılmışdı. 4-15-20. Mina

<< 1 ... 81 82 [83] 84 85 ... 460 >>