telefonuyla öz
nömresine zeng elese ne olar?
Görek. Desteyi götürüb nömreni çekdi. 4, 1, 5, 2, 0... Aha.
Telesik, aramsız, kesik siqnallar eşidilmeye başladı.
—Du, du, du, du, du, du, du...
Sefder dayı:
—Meşğuldur, danışır,— dedi. Güldü, sonra nedense bir az
tutulan kimi oldu.
Dinlemeye başladı. Bir xeyli qulaq asdı.
Destekden zahletöken bir ardıcıllıqla sesler eşidilirdi: du,
du, du, du, du...
Ele bil payız günü evin damır...
NERMİNENİN ATASI SEFDERE
VE ANASI MİNAYA MEKTUBU
Menim ezizlerim! Ana ve ata! Uzaq Qvineya diyarından size
çoxlu-çoxlu salam gönderirem. Sizinçün burnumun ucu
göyneyir. Evvelce size bir şad xeber vermek isteyirem: her
ikiniz baba ve nene olmusunuz. Özüm qesden bu barede size
heç ne yazmırdım ki, anam nigaran qalmasın. Bilirem axı,
yaman vasvasıdır. İndi her şey yaxşı qurtarıb ve on gün
bundan qabaq balaca bir oğlan neveniz dünyaya gelib. Hüsü
deyir ki, atama oxşayır, ancaq burnu lap seninkidir, ay ana.
Adını hele qoymamışıq. Ay ata, men isteyirem senin adını
qoyaq; ancaq Hüsü deyir ki, iraq-iraq, sağ olan adamın adını
qoymazlar. Dedim, sizlerde qoymurlar, amma bizlerde
qoyurlar. Dedim bizlerde bele qayda var ki, birinci uşağa
108
babasının adını qoyurlar. Heç özüm de bilmirem bele qayda
var, ya yox, ancaq her halda Hüsünün başını tovlamaq üçün
bele dedim. Çünki çox isteyirdim senin adını qoyam, ay ata.
Uşağın adını çağıranda ele bilerem siz de yanımdasınız bu
qerib yerde. Qız olsaydı senin adını qoyacaqdım, ay ana. Ay
ana, qurbanın olum, senden yaman nigaranam. Her gece seni
yuxuda görürem. Ele qatmaqarışıq yuxular görürem ki, heç
olmasa mene bir elce kağız yazaydın. Atama bax, gözüne su
ver, her ay müntezem mene mektub yazır. Bizim ehvalımızı
xeber alsanız, güzeranımız pis keçmir. Hüsünün burda yaman
hörmeti var. Burda hekimlere çox ehtiyac var. Ele xesteler, ele
xestelikler var ki, allah göstermesin. Camaat çox mehribandır.
Amma çox kasıbdırlar yazıqlar.
He, balaca Sefder oyandı, başladı bağırmağa.

<< 1 ... 85 86 [87] 88 89 ... 460 >>