sesini tanımır, — dedi. — Çünki ele bele
heyatda biz sesimizi olduğu kimi eşitmirik.
Süreyya:
—Sen menim canım, qoy bir de qulaq asaq, — dedi.
Karmen:
—Nu uje prostite, — dedi. — Gto nspıtanie vışe moix sil.
114
O da, Cilda da o biri otağa keçdiler. Nergiz de onların
dalınca qaçdı. Nemet düymeni basdı. Dinlemeye başladılar. İlk
sözler, cümleler ötdü.
—Demek, men iste...
Ele hemin andaca maqnitofondan Süreyyanın sesi eşidildi:
—Demek, men iste...
O biri otaqdan Karmen qışqırdı:
—Demek, men iste...
Nemet başını buladı:
O biri otaqdan Karmenin sesi geldi:
—Seyças çuvixa naçnet rasxvalivatğ maqnitofon Murzika.
Derhal maqnitofondan Bike xalanın sesi eşidildi:
—Alyagilde de bundan var. Amma bundan böyük olar.
O biri otaqda qehqehe vazları cingiltiyle sınıb dağıldı.
Axıra qeder qulaq asdılar. Qızlar o biri otaqdan replikalar
atır ve maqnitofon onların sözlerini tutuquşu kimi tekrar edirdi:
artıq onlar yazını ezber bilirdiler.
Esline qalsa, Nemet de hansı sözden sonra hansı sözün,
kimin sesinden sonra kimin sesini eşideceyini bilirdi. Dil
yanıltmacları, danışıq büdremeleri, nefesler, öskürekler,
gülüşler, hamısı cağbacağ öz yerinde sabit ve deyişilmez donub
qalmışdı.
Maqnitofondan Nemetin sesi eşidildi:
—Bir de men görsem ki...
Sonra lentlerin sükutu herlenmeye başladı.
Nergiz o biri otaqdan qaçıb geldi. Qaçanda iki nazik hörüyü
siçan quyruğu kimi çiyninde atılıb-düşürdü.
—Ata, — dedi. — Bir de görsen ne edersen?
Nemet:
—Ay şeytan, — dedi. — Bir az tez saxlamışam, sözüm
yarımçıq qalıb. Amma bax deyirem: bir de menim ruçkamı
götürsen, atanı yandıracağam.
Nergiz dinmezce metbexe getdi. Kibrit getirib atasına
uzatdı.
115
—Yandır, — dedi.
Nemet gülüb qızını quçağına götürdü. O üzünden, bu
üzünden öpdü. Yere qoydu.
Qapı döyüldü.
Açdılar.
Mürşüdün daz başı göründü. Mürşüd:
—Döy taxta qapımı, döyerem demir qapını, — dedi, —
gülme qonşuna, quyuya özün düşersen, — bu, onun danışıq
manerası idi. Qesden müxtelif zerb-meselleri

<< 1 ... 89 90 [91] 92 93 ... 460 >>