118
qoyum. Amma, Nemet, zarafat bir yana dursun, qonşuluq ki
var, doğrudan ayrı alemdir.
Nemet: "Yox, deyesen tab getire bilmeyeceyem", — deye
düşündü. — "Mürşüdün yumoruna birteher davam getirmek
olar, amma üstelik izhari—mehebbetine de qulaq asmaq!".
—Elbette, Mürşüd, — dedi, — söz ola bilmez ki, qonşuluq
ayrı alemdir, — Birden gözü maqnitofona sataşdı. — Bilirsen,
dedi, indice sesimizi yazmışdıq. Qiyamet çıxıb, qulaq asmaq
istemirsiniz?
Mürşüd:
—Bax, bu olar, rehmetlik Nizami demişken emiri. Qur,
qulaq asaq, Nemet qağa. Yaxşı deyibler ki, her şeyin köhnesi,
maqnitofonun tezesi.
Nemet maqnitofonu qurdu. Her adamın sesi gelen kimi
Menzer içini çekirdi:
—Vaxsey, vaxsey, Nemet qardaşdır, Menzer canı, Nemet
qardaşdır. Süreyya bacı. Süreyya bacıdır. Oh, Bike xala,
canımçün, Bike xaladır, — ele bil maqnitofondan en azı
Nesreddin şahın sesi gelmeli idi, onun yerine Nemet, Süreyya,
Bike xala danışıb Menzeri mat-meettel qoyurdular.
Menzerin keşfleri davam edirdi:
—Karmeniçka, Cildiçka! — deye çığırırdı.
Mürşüd:
—Murzik,—deye dik atıldı. — Murtuz, Balayeviçi deyir?
Evinecen, Karmen bala! Ay senin oyunun olsun.
Maqnitofondan Nemetin sesi geldi.
—Bir de men görsem ki...
Sonra sükut başlandı.
Nemet:
—Vessalam, — dedi, düymeni basdı.
Mürşüd:
—Görsen neyleyeceksen, Nemet? —dedi. — Men ölüm,
qulağıma pıçılda.
—Heç ne, eşi...
119
Menzer:
—Vaxsey, vaxsey, qiyamet imiş, — dedi. — Nemet qardaş
başına dönüm, ver bir de qulaq asaq.
Nemet düymeni basdı. Bir de qulaq asdılar.
Menzer yene sesleri tanıyır:
—Süreyya bacı! Bike xala! Vay evinecen, — deye
qışqırırdı:
Yene Nemetin sesi geldi.
—Bir de men görsem ki...
Nemetle Mürşüd şahmat oynamağa başladılar.
Mürşüdün adeti vardı. Oynayan vaxtda aramsız danışır,
oxuyardı.
—Deyir, çünki oldun deyirmançı, çağır gelsin den Koroğlu.
Yaxşı, Nemet müellim, men burdan sene şah desem, hara
gedersen? Aha, bura, çox gözel, çox da pakize, deyir qızım
sene başmaq alım, al dede, qurbanın olum. Al, bir

<< 1 ... 92 93 [94] 95 96 ... 460 >>