dene de şah.
Deyir şax, şax, uşaqsan, uşax. Derse geden bir uşaq, çıxdı buz
üste qoçaq, durdu qoçaq neyledi, buza bele söyledi. Ne söyledi,
söyledi ki, men bu topu götürürem, bu atla, soruşsan niye
deyerem neçin ki, lazımdır, Deyir, dağlar dağımdı menim, qem
oylağımdı menim, dindirme, deyir, qan ağlaram, çünki yaman
çağımdır menim, he... ki... qızı verdiler keçele, bes bir gün
gördüler... ne gördüler, gördüler ki... şah, bir de şah demeli bele
getdin, çox yaxşı, indi sen mene şah deyirsen, lap eceb
eleyirsen, — birden-bire ele bil Mürşüdün söz axını qurudu, bir
az tutulan kimi oldu, başını qaldırıb maddım-maddım Nemete
baxdı, — boy, men matam ki, — dedi, — e, bu nece oldu, e?
Bu biri topu görmedim zehrimarı, ay senin saqqalın ağarsın,
peh atonnan, udmuşdum e, emelli-başlı seni sıxışdırırdım, tfu,
andıra qalasan bele oyun. Yaxşı, birini de düzek.
Dehlizden sesler geldi.
Süreyya:
—Xoş gelmisiz, keçin içeri, — deyirdi.
Nemet seslerinden gelenleri de tanıdı. Süreyyanın ortancıl
120
bacısı Tahire ve onun eri Cabbar idi.
Nemet ayağa durub onların qabağına çıxdı.
Cabbar allahın fağırı idi. Vur qapazı başına, al çöreyi
elinden. Tahire ise atmaralı idi.
Er de, arvad da kimyaçı idiler. Er elmler namizedi. Arvad
elmler namizedi. Er indi doktorluq dissertasiyasını yazırdı.
Cabbar sözleri çox aydın ve temkinle teleffüz eler ve sırf
edebi dilde danışardı: "Men ve Tahire artıq beş ile yaxındır ki,
nigahdayıq. Biz mütemadien her axşam denizkenarı bağa gedib
temiz hava qebul edirikU ve b. k.
Sısqameten bir oğulları vardı. Nemet onu görende üreyinden
qara qanlar axırdı. Çünki haçan görseydi Tahire ritorik
suallarla uşağın canını boğazına yığırdı: "Alik nece çörek
yeyir? Alik pis çörek yeyir. Bes Fatik nece yeyir? (Uşağın adı
Fuad idi) Fatik yaxşı yeyir. Alik mamasını neyleyir? Alik
mamasını incidir. Bes Fatik? Fatik mamasının sözüne baxır".
Uşaq bütün bu ritorikanı çox laqeyd ve bigane görkemle
dinleyirdi. Menfur Alikin kim olduğunu heç kes

<< 1 ... 93 94 [95] 96 97 ... 460 >>