ayıbdır.
Süreyya boşalmış fincanlar, mürebbe qabları düzülmüş
süfreni yığışdırmağa başladı.
—Alyagile özün zeng elesen yaxşıdır, — dedi. — Murtuzun
xasiyyetini bilirsen ki. Men zeng elesem şestine deyer.
Nemet desteyi götürüb zeng eledi.
—Murtuz Balayeviç, — dedi,— çox xahiş edirik sabah Alya
xanımla birlikde bize teşrif buyurasınız. Saat üç üçün. Ele-bele,
özümüz... Yox, heç bir münasibeti-zadı yoxdur. Öz canımçün
124
düz deyirem. Vallah, yox. "İşe düşmedik! Xeyr a, gerek anket
dolduram". — Eşi, yox, Karmenin yaşı apreldedir. Cildanınkı
noyabrda, Nergizinki mayda, Süreyyanınkı da maydadır.
Menimki? Menimki heç bilirem ki... Her halda lap yeqin sabah
menim yaşım deyil... Aha... Di sağ olun.
Murtuz Karmenle Cildanın atası Esedin cebhe dostu idi:
Belke ele buna göre Nemetle heç ulduzu barışmırdı. Nemet
yazıq ona her cür ehtiram gösterirdi. Nece olsa böyük bacanaq
idi. Nemetden de, Cabbardan da neçe yaş böyük idi. Özü de çox
zehmli adam idi. Lap, "ağır oturub batman gelenlerden idi".
Boy-buxun, bazburut, maşallah! Çal saçlar. İstefaya çıxmış
polkovnik Murtuz Murtuzov.
Orden-medallarının hamısını taxanda sinesinde iyne
sancmağa yer qalmazdı. Zövcesi de özü kimi boylu-buxunlu,
gözel arvad idi.
Firengiz adlı bir qızları ve Spartak adlı bir oğulları var idi.
Nemet:
—Yaxşı, men gedim yatım,— dedi, — sabah tezden
duracam. Menzer dehlizden içeri boylandı:
—Hele yatmamısınız ki? Siz allah bağışlayın ha. Mürşüdle
spor elemişik. Deyir orda Bike xalanın sesi yoxdur. Qurban
olum, Nemet qardaş, qoy ona bir de qulaq asım, özüm öz
qulağımla.
Nemet maqnitofonu qurdu:
—Qurtaranda bu düymeni basın, — dedi.
Özü o biri otağa keçdi. Öz sesini eşitdi.
—He, bir şey deyin.
Soyunub yerine girdi. Eliyle çarpayısının yanında divara
vurulmuş xeriteni sığalladı. Barmaqlarını qoyduqca qaranlıqda
Qazaxıstandakı yer adlarını yada salırdı. Qaratal, Ağsuat,
Ayaquz...
Sehra, çöller, alaçıqlar... O yerleri tesevvüründe
canlandırmağa çalışdı. Yavaş-yavaş

<< 1 ... 96 97 [98] 99 100 ... 460 >>