xestexananın insanın içini açan, gül-çiçekli heyetine daxil olduq. Bura nece de gözeldi. İnsanın lap xeste olmağı gelir. Bu düşünceme dodaqaltı gülümsedim.
"Gülmeli olan nedi?" - eşitdiyim qalın sese qarşı gözlerimi ona çevirdim. Bu adamın neçe dene gözü var idi? Cavab gözlemeden qapını açıb maşından endi.
"Buz torbası!". Kemeri açıb men de arxasınca endim. Kenarda dayanmış, meni gözleyirdi. Yanına yaxınlaşmağımla girişe doğru irelilemeye başladı. Mecbur, men de arxasınca.
"Bundan sonra deyininde sesini alçalt". Dehşetle gözlerimi ona dikdim. Eşitmişdi?! Zibil! Elimi alnıma vurmaq hissini son anda basdırdım. Çox gözel, bele davam et, Suay! Bes, esebleşmemişdi? Hanı alçaldıcı sözler?
"Men...şey". Dilinin tutulmağı ele yaxşıdı! Üzr isteyende guya ne olacaq ki? Hem üzr gözleyen veziyyeti bele yox idi. Olduqca temkinle irelileyirdi. Bu adamı heqiqeten anlamırdım. Ona bir şey söylemezken meni alçaldırdı, ancaq tehqiramiz söz deyende vecine bele deyildi.
Xestexananın dönen qapılarından içeri daxil olduq. Ağ mermerle döşenmiş dehliz, men özel xestexanayam deye çığırırdı sanki. Ayazı itirmemek üçün diqqetimi ona yöneltdim. Sağa dönüb iri pillekenle ikinci mertebeye qalxdıq. Ağ qapının qarşısında ayaq saxlamağı ile men de dayandım. Qapını döydü ve cavab gözlemeden içeri daxil oldu. Nece de rahat adamdı.
"Devetname gözleyirsen?". Ne? Açıq qapıdan mene baxırdı.Celd içeri daxil oldum. Standart hekim otağı. Beyaz, beyaz ve yene de beyaz...
"Salam, Ayaz xoş gelmisen" - ağ xalatlı orta yaşlı oğlan ayağa qalxıb bize yaxınlaşdı.
"Vaxt ayırdığın üçün çox sağol". Bu medeniyyet buz torbasına aid idi?!
"O ne sözdü, her zaman" - gülümseyerek gözlerini mene çevirdi.
"Xoş gelmisiniz".
_____________________________________________________
Beş deqiqe çeken yoxlanışın ardından köyneyimi eynime geyindim. Maykada olmağıma baxmayaraq yene de utanmışdım. Yaxşı ki, Ayaz burda deyildi.
"Ciddi bir şey yoxdu sadece, ezilib" - güven verecek terzde gülümsedi. Elini bir-iki yere

<< 1 ... 3 4 [5] 6 7 ... 10 >>