toxundurmaqla nece de anlamışdı.
"Size melhem yazacam, iki gün ardarda axşam yatanda çiyninize sürtersiniz". Başımı tesdiqleyecek terzde salladım. Ayazdan kim olduğumla bağlı bir söz soruşmamışdı bele. Belke de Ayaz ona demişdi. Kiçik kağız parçasına nese yazıb mene uzatdı.
"Bu melhemin adıdı"
"Çox sağolun" - gülümsedi.
"Çalışın bir de özünüzü incitmeyin" - ayağa qalxıb elini mene uzatdı. Celd havadakı elinden tutub sıxdım. Çox sevmişdim bu adamı. Çöldeki buz torbasının eksi olaraq cana yaxın idi. Nece yola gedirler, düzü anlamamışdım.
Otaqdan çıxıb etrafa baxmağa başladım. Ah, ordaydı. Stulda eyleşib ortalıqda dönen kiçik qız uşağına gülümseyirdi. Bu..bu o qeder qeribe idi ki. Ayaqlarım yere yapışdı. Üzündeki duyğusuz maskasını çıxarmışdı. Ele derdsiz görünürdü ki...Bütün semimiyyeti ile sadece gülümseyirdi. Üzünü sağa çevirmesi ile göz-göze geldik. Tutulduğumun verdiyi çaşqınlıqla saçımı qulağımın arxasına keçirdim. Üzüne buz adam perdesini çekib ayağa qalxdı. Yox, yox, men bayaqkı Ayazı isteyirdim!
"Bunu yazdı" - derhal elimdeki kağız parşasını ona gösterdim. Elimdekine baxmayaraq başını yuxarı aşağı salladı.
"Gedek" - dedi quru sesle ve arxasını dönüb ireliledi. Ele bu? Hekimin ne dediyini soruşmayacaqdı?
"Orda çox dayanassan?" - yene hemin ürkütücü sesi eşitmeyimle iri addımlar ataraq ona çatmağa çalışdım. Anlaya bilmirdim! Eger ona maraqlı deyildise niye meni bura qeder getirdi? Özümü ele ezilmiş hiss edirdim ki.
Xestexananın boğucu abu-havasından çıxıb maşına eyleşdik. İndi hara gedecekdik? Cesaret edib soruşa da bilmirdim. Onsuz da cavab vermeyecekdi. Off! Onun yanında sanki ağlım, mentiqim, düşüncelerim hamısı uçub gedir ancaq hissler qalırdı. Onu anlamaya bilmirem. Yaxşıdı yoxsa pis? Niye mene yaxşılıq edir? Eger edirse niye sonra sözleri ile, hereketleri ile ezir? Off! Yene beynimde cavabsız suallar qaynayırdı.
Maşının hereket etmesi ile çiynimden ehtiyyat ederek asta hereketle kemeri taxdım.
"Çox sağolun". Dodaqları yana doğru

<< 1 ... 4 5 [6] 7 8 ... 10 >>