YAĞIŞDAN SONRA (REAL)
YAZAR:ANNA KARENİNA
Bölüm 5.
Şirketden çıxdığımdan beri hara getdiyimi planlaşdırmadan, düşünmeden yol boyu gezişir, ağlımda ancaq Aydının sözleri fırlanırdı. Meni bütünlükle qorxutmağı, fikirlerimi alt-üst etmeyi bacarmışdı. Hele ki, evde olduğum bir neçe günü bu barede danışmağı özüme qadağa edib eve yollandım. Yenice içeri keçmişdim ki, qapı vurulduqda düzü evde tek olduğum üçün ürkmüşdüm. Yavaşca qapıya yaxınlaşıb baxdıqda Meryemi görüb rahatlamaq yerine daha da beter narahatlıq çökmüşdü üstüme. Bir günahım olmasa bele onun üzüne baxmağa utanır, onunla qarşılaşmaqdan çekinirdim artıq. Meryem ise dayanmadan qapını vurduqda mecbur qalaraq qapını açdım.
-Ele bil Abu-Dabiden gelirsen qapını açmağa.
-Metbexde idim eşitmirdim. Xoş geldin. - gülümseyib Meryemi içeri devet etdim.
-Revane xalagil de yoxdur, dedim seni tek qoymayım. - qonaq otağına keçdikde aniden mene teref sönüb dillendi. -İşden niye icaze almısan? - Meryem maraqla ve diqqetle üzüme baxıb soruşduqda doğrudan da özümü itirmişdim. Ele bilirdim üzüme baxıb her şeyi anlayacaq.
-Belke Celal bey sene deyib, yeni layihemiz var deye axır günler hedsiz yorğunam. İcaze aldım ki, bir neçe günlük evde hell edim işleri. - heyecanla, bir nefese bütün cümleleri bitirdim.
-He yadıma düşdü. Senin icaze aldığını deyende biraz söz açdı. Bir de ki, Aydınla niye yola getmirsiniz? - Meryem bu defe üzünde sevinc ve gülüşle dillendi.
-Her etdiyime bir mız qoyur men de cavabını verirem. Sanki men balaca uşağam isteyir meni idare elesin.
-Olmaya sevgi qığılcımları yaranıb? - o, bu defe gülerek dillendikde doğrudan Aydın ve sevgini bir yerde düşünmek qeyri-mümkün idi.
-Meri! - hem esebi hem de bezgin ifade ile üzüne baxdıqda gülerek ağzını tutub mövzunu deyişdi.
Meryem ile birlikte axşama dalaşa-dalaşa yemek hazırlamış, güc-bela ile süfreni qurmağı onun üstüne yıxıb keçib divanda eyleşdim. Bir neçe gündür geceleri de yatmadığıma göre hem yorğun hem de sanki havada idim. Biraz keçmiş her şey

[1] 2 3 ... 5 >>