eşidib sesim bir defelik kesilmişdi.
-Niye gelmek istemirsen sen bizle? - o, gülerek dillendikde men hele de susqun veziyyetde idim.
-Men... Meni bugünlük üzrlü sayın.
-Başqa vaxt üzrlü sayarıq. İndi hazır olun birazdan çatırıq. - deyib desteyi asdıqda hazırda istediyim tek şey elimdeki bütün boşqabları Meryemin başında qırmaq idi.
-Üreyin axır neyise zorakılıqla etmek üçün! - eseble söyleyib hazırlaşmaq üçün otağıma keçdim.
Her ikisinin sözünü yere sala bilmezdim. Bu sebebden mecbur hazırlaşaraq evden çıxdıq. Deyine-deyine binadan çıxdığımız zaman Celal ile Aydın her ikisi maşına söykenib bizi gözleyirdi. Celal ireli gelerek Meryem ile görüşüb ardınca menimle de salamlaşdı. Her ikisi öz maşını ile gelmişdi deye Meryem menim nece esebleşdiyimi bile-bile "O qeder yol gelib indi hamımız Celal ile birge gede bilmerik ki. Ayıbdır." deyerek meni Aydının maşınına otuzdurmağı bacarmışdı. Maşının arxa qapısını açıb oturmaq istediyim an yene Aydının sesi qulaqlarımda cingildedi:
-Men senin sürücün deyilem. Keç qabağa.
Heç ne söylemeden daha doğrusu ona fikir vermeden arxa oturacaqda eyleşdim.
Aydın çox asta tonda:
-Ele olsun, Liliya xanım. - söyleyib sükan arxasına keçdi.
Gelib mekana çatdıqda hamımız birge içeri keçib boş masalardan birine eyleşdik. Söhbet etdiyimiz zaman Aydın birden Meryeme dönerek:
-Liliya ile ne vaxtdan dostsunuz? - deye soruşdu.
-Uşaqlığımızdan beri. Amma sen onu bir de Liliyadan soruş. İlk defe meni görende az qala evden qovurdu. - dedikde her kes gülmüş men ise utancaq halda gülümsemişdim.
-Bele dostluqlar asanlıqla pozulmur. - Aydın mene baxaraq söylediyi zaman elimdeki fincanı güclükle masaya qoyub Aydının növbeti cümlesini gözleyirdim.
-Siz bir-birinize sadiqsiniz. Her kes bele olmur.
Aydın danışdıqca meni soyuq ter basır, üreyim sıxılırdı. Gözlerim dolsa da özümü güclükle saxlamışdım.
-Elbette eledir. Lili menim bacım kimidir. - Meryem dillendikde men de sünii gülümseme ile qarşılıq verdim.
Aydının gördüyüm andan onsuz kefim

<< 1 2 [3] 4 5 >>