menim indiki hisslerim tamam basqadi. Men deyesen sene asiq olmusam
G: Kamran xahis edirem...
K: qulaq as. Sadece sans ver belke nese alinar
G: bax Kamran seninle aciq danisacam. Belkede o gun sene dediyim "men sevirem" sozu senin aglinda suphe yarada biler Ancaq men o sozu sene yalniz ve yalniz dost menasinda demisdim ve basqada hecne ola bilmez
K: Gülmin mence Sende bos deyilsen
G: and icirem bele bir sey yoxdu. Men seninle Hec vaxt sevgili ola bilmerem. Seni sadece yaxin bir insan kimi cox isteyirem basqa da hecne. Bu haqda hecne danismaq istemirem daha, indi getmeliyem, Atam da evdedi sonra danisariq
K: dur Gozle bir deqiqe
G: sonra danisariq getmeliyem. Helelik.
Sagollasib Telefonu sondurmusdum, Kamranla qeti danisib Ona fikrimin ne oldugunu demeli idim. Yoxsa herseyi sehv anlaya bilerdi. Telefonu masaya qoyub ayaga qalxdim, ellerim helede esirdi, otaqdan cixib asagi endim, hami oturmus sohbet edirdiler. Cavid yox idi birce. Pillekenleri enib salona geldim umumi "axsaminiz xeyir" deyib kecib bir qiraqda oturdum. Atam susub cavab bele vermemisdi. Ne qeder pis olsamda men alismisdim butun bunlara. Anama donub "Cavid hardadi bes?" Deye sual verdim Anam ise cavabinda "otagindadir" deyib yeniden susmusdu. Sebine ile atamin sohbetine baxdigimda gozlerim dolurdu. Paxilliq mi edirdim? Elbetdeki yox. Sadece cox pis olurdum, agirima gelirdi. Menim oglan olmamagim illerdir atamin nifretin oldure bilmemisdi, menden sonra bacim olmusdu, onunlada menim kimi ola bilerdi amma deyildi ve nehayetinde Allah atama iki ogul vermisdi, yene Atam menimle duzelmirdi. Sanki men onun qizi deyilem. Gozlerimin doldugun hiss edib ayaga qalxib otagima cixdim. Kamrandan yene 4 cavabsiz Zeng gelmisdi, telefonun sesin alib, yatagima uzanib yatmaga calisdim...
3 gun kecmisdi, 3 gun erzinde Kamranla tek Bir defe danisib Bu sohbeti baglamagin istemisdim. Ancaq Kamran israrla her gun menimle inadlasib ustume gelirdi. Bu is getdikce boyuyecekdi gorunur. 3 gun erzinde derse gedib gelende,

<< 1 2 [3] 4 >>