ile tek qalmaq istediyini deyer ve Ayşenin acı çekmeyini izliyerdi. Zövq almaq üçün elese de bütün bunları, Nerminin acığını ondan çıxmaq istese de çox peşman olurdu sonra, Ayşen günahsız idi, üstelik Serxana bu barede bir kelme bele demirdi. Sadece sessiz semirsiz onu dinliyer göz yaşlarını içine axıdardı. Beli Ayşen bele sevirdi onu. "Üreyimi kipriklerinden asan adam deyirdi" hemişe Serxana. Bitmirdi tükenmirdi ona olan sevgisi günü gününden özü tükenirdi lakin sevgisi zerre qeder bele azalmırdı. Bes onu bu qeder sevdiyi halda,Serxan onu ne ile ittiham edirdi? Ne ile günahlandirirdi? Axı Serxan onu niye cezalandirirdi? Ayşen baxcada başını dizlerine söyküyüb yellencekde oturaraq bu suallara cavab axtarırdı. Telefonun sesi onu bu fikirlerden ayıltdı. Serxan idi zeng eliyen. Telefon elinde gözlerinde yaş bilmirdi ne etsin. Ayşenin bu zenge cavab vermemek iqtidarı yox idi.
Titrek ve heyacanlı sesle cavab verdi
-alo
-ne iş görürsen?
-istirahetdeyem axı men, günümü gün eliyirem burda.
-mene artıqlıq gelme,hardasan deqiq yerini de gelirem götürmeye seni.
Ayşen susdu ve ne deyeceyini bilmedi eger Serxan bura gelse olacaqları ağlına getirdi,dehşet bürüdü bütün bedenini. Serxanın esebi ses tonu cavab vermeye mecbur edirdi sanki
-çox gözlüyecem seni? Deqiq yer de mene yoldayam.qorxma istirahatini korlamayacam iki kelme söz deyecem ve gedecem
Ayşen cavab vermek lazım olduğunu derk edirdi yoxsa Serxanın ağlına her şey gele bilerdi, bütün gücünü topluyub
-iki kelme sözden ötrü bu qeder eziyete deymez.diyeceyini demisen sen.ikisi ha eksik ha artıq ferq etmiyecek.
Serxan artıq özünden çıxırdı. Dişlerini qıcayaraq - Ayşen son defe deyirem yerivi deqiq de mene.
Elacsız qalıb ünvanı Serxana dedi. Telefonu söndürdükden sonra derhal eve qaçıb Gülnarı xeberdar elemeli idi, ona indiki veziyyetde Gülnardan başqası kömek ede bilmezdi. Eger bura gelib Muradı görse Serxan Ayşen ölüm fermanın imzalamış olacaqdı öz elleri ile.Gülnarı metbexe aparıb Telaşla olanları danışmağa

<< 1 ... 26 27 [28] 29 30 ... 81 >>