geceler üçün bağışladım.nifret bele çox böyük sevgiden ireli gelir, buna göre sene kin tutmağa bele deymezsen bu şeherin her hansı bir küçesinde deyin qiyametde bele üz üze gelmemek üçün seni bağışladım.Bundan sonra eger ne vaxtsa hardasa rast gelecek olarsam sene yolumu deyişerem, bu artıq bele bir sevdadır. Son sözünü dedi ve evine qayıtdı Ayşen. O gün çiynlerinden yük götürülmüşdü sanki. Yene heç kimle dinib danışmırdı. Etrafındakı hamı ile elaqesini kesmişdi. Tam iki ay bele davam etdi Ayşen heyatına. Telefon işletmir sosial şebekelere girmirdi. Heç kimi yaxınına buraxmırdı. Ne Derya ile danışır ne Gülnarla derdleşirdi. Bu iki ay erzinde sadece bir defe Nurayla danışmış, Nerminin veziyetini soruşmuşdu. Bir ay evvel müalicelerle sağalması mümkün olmadığı üçün emeliyat olunmuşdu. Bir hefte evvel ise Serxan ve ailesi ile birlikde xestexanadan ayrılmışdı..
Ayşen Serxanın sebeb oldğu içindeki boşluğu heç kimle doldurmurdu.
Gülnar ona ne qeder başqa insanlara şans ver dese de razılaşmır. " men heç vaxt onun qeder aciz biri olmamışam. Men üreyimdeki yaraları başqasının sağaltmağına icaze vermiyecem, men güclüyem, anamın atamın yoxluğuna alışdığım kimi onun da yoxluğuna alışacam" deyirdi.
Derse gedir dersden eve gelirdi. Özünü etraf alemden tamamile tecrid etmişdi. Son vaxtlar deli kimi ders oxuyrdu. Fikri zikri sadece derslerinde idi. Serxana göre texire saldığı her şeyi yeniden gündeme getirmişdi. Qarşısına meqsed qoymuş ve bu meqsed üçün yaşıyırdı.
**************************************
Murad tez-tez Deryadan Ayşeni soruşur, her defe ise eyni cavabı alırdı
"Men gerek o bağ evinde Ayşeni getmeye qoymazdım. Men onun uğrunda savaşmaqdan gerek bele tez imtina etmezdim. Sevgisini qazanmaq üçün elimden gelenin daha çoxunu elemeliydim." Murad günlerdir ağlında bu fikirlerle yaşıyırdı. Defelerle Ayşenin evinin qarşısına gelmiş, Deryayla ona xeber göndermiş sadece bir neçe deqiqeliyine onunla görşmek istese de redd cavabı almışdı. Lakin Murad vazkeçmirdi. Senden bir

<< 1 ... 66 67 [68] 69 70 ... 81 >>