"Nene, aparacaqların ele budu?!"
"Qızım, narahat olma her şeyi götürmüşem" - deye nenem otağa daxil oldu.
Seher açılandan evde izdiham var idi. Bu gün nenem kimyaterapiyaya başlayacaqdı.
"Ele bil neyise unutmuşuq" - dikelib elimi belime quydum. Özümü narahat hiss edirdim. Belke de bir hefte nenemi göre bilmeyeceyimden qaynaqlanır.
"Gel otur, qızım". Nenem yatağa eyleşib elini yanındakı boş yere vurdu. Ne olmuşdu ki?
"Nese olub, nenem?" - yanında eyleşdim. Kiçik eli ile üzüme sığal çekdi. Bu, meslehet vereceyi menaya gelirdi.
"Gözel qızım, bilirsen bir hefte ayrı qalacıq" - xırıltılı nefes aldı.
"Özünden muğayet ol, balam. Bilirem temiz qelblisen, safsan, qoyma bunlardan istifade edib seni incitsinler" - sesi sona doğru cılızlaşdı. Bu söhbetin axırı hara gedirdi?
"Nenem, niye bele sözler deyirsen?" - işare barmağını qaldırdı. Bu, sus ve mene qulaq as demek idi. Kiçik eli ile saçıma sığal çekdi.
"İkimiz de bilirik ki, sonda yaxşı şeyler olmaya da biler". Bilmirdim! Bilmek istemirdim!
"Sene deyeceklerim var" - gözlerini qapadı - "Eger me-"
"Yox! Yox! Ele şeyler deme xahiş edirem!" - ağlamsınaraq başımı qucağına qoydum.
"Menim senden başqa kimim var axı! Qoyub gede bilmersen meni!". Buna dayana bilmezdim!
"Suay, gözel qızım menim" - sesi fısıltılı çıxmışdı. Saçlarıma sığal çekdi.
"Bele etme, gözelim, bağrımı yarma". Başımı qaldırıb gözlerinin içine baxdım. Ağlayırdı.
"Sen bele etme nene! Niye vidalaşır kimi danışırsan?!" - burnumu çekdim - "bir hefte sonra yene görüşecik". Kederle gülümsedi.
"İnşallah, qızım"
-----------------------------------
Qapının üstündeki 'Medikol onkoloq - Emir Eli Babazade' yazısını gördükde doğru geldiyimi yeqinleşdirdim. Bu hekime meni Arif bey yönlendirmişdi. Onun dediyine göre xerçeng xesteliyinin müalicesi ile bağlı bir çox uğurları var. Men de son ümid buranın yolunu tutmuşdum. Belke derdimize deva olardı. Adeti üzre qapıya üç defe vurdum.
"Girin" - deye içeriden olduqca cavan ses geldiyinde evvelce teeccüblendim.

[1] 2 3 ... 12 >>