dayandın, buyur". Ayaza baxmamağa diqqet göstererek otağın içine doğru addımladım.
"Buyur, eyleş" - Ayazın qarşısındakı boş kreslonu işare etdi. Çekingen hereketle gösterdiyi yere eyleşdim.
"Terane xanımı yerleşdirdiz?" - qayğıyla soruşdu. İstemeden de olsa gözüm Ayaza teref sürüşdü. Qaranlıq baxışları ile qarşılaşınca celd Arif beye teref çevrildim.
Mene lazım idi?!
"Beli, yerleşdirdik"
"Emir savadlı hekimdi, üreyini buz kimi tut" - gerginlik dolu minnetle gülümsedim. Gözlerini üstümden çek, Ayaz!
"Teşekkür edirem her şeye göre"
"O ne sözdü, borcumuzdu" - sonra neyise xatırlamış kimi yerinde dikeldi.
"Seni başqa mesele üçün tecili çağırmalı oldum. Layiheyle bağlı deyeceklerim var". Ne olmuşdu ki, layiheme?!
"Nese problem var?" - yerimde narahatlıqla terpendim.
"Yox, yox bir problem yoxdu, narahat olma" - Ayaza qısa baxış atıb yene mene teref çevrildi. Ohh...İçimdeki rahatlamayla nemli ellerimi yumşaq üzlüye basdırdım.
"Layihen diger nüfüzlu şirketle aramızdakı bağlantıda böyük rol oynayacaq". Nece yeni? Menim layihem?!
"Ona göre de Ayaz bu layiheni öz nezareti altında saxlamaq isteyir. Eger sen de razısansa". Ne?! İçimden atdığım sevinc qışqırıqları feryadla evezlendi. Ayazla işlemek?! Udqundum. Bu...bu ola bilmez!
"Axı Senan, yeni Senan bey nezaret edir menim işime"
"Bundan sonra Senan yoxdu" - sessiz otağı Ayazın qalın sesi doldurdu. Çaşqınlıqla gözlerimi ona dikdim. Bu da ne demek idi?
"Ayaz" - Arif bey xeberdar edici terzde dillendi.
"Suay, sen narahat olma men özüm Senanla danışacam". Axı men buz baxışlı adamın qarşısında nefes bele almağa çetinlik çekerken onunla nece işleyecekdim?
"Üzr isteyirem, ancaq men özüm Senan beye xeber vermek isteyirem". Bunu ona borclu idim.
"Sen öz işine bax!". Ayazın sert sesine qarşı duruxsundum. O qara gözleri ele ürkütücü baxırdı ki. Ne etdim axı men?
"Ayazz!" - Arif beyin sesi bu defe daha sert idi.
"Neyse" - ayağa qalxdı - "Bu dillerden düşmeyen layiheye baxaq hele bir" - eyhamla dillenib yuxarıdan

<< 1 ... 4 5 [6] 7 8 ... 12 >>