söykendi.
"Öz işini görmek, sene digerlerinin işini çetinleşdirmek haqqını vermir, Qırmızı". Maliyye cehetden çetinlik yaranmayacağını düşündüyüm üçün bu qeder vesaitden istifade etmişdim. Çox axmağam!
"Doğru deyirsiz, onu düşünmemişdim" - teessüfle alnımı qaşıdım. Düşüncesizlik etmişdim.
"Mence serf olunacaq xercler buna deyer"
"Hı?" - qeyri-ixtiyari ağzımdan qaçdı. Nece yeni? Çaşqınlıqla üzüne baxdım. Bu beyendiyi menaya gelirdi? Üzerimdeki teeccübü atıb gülümsedim. Bir an o da dişlerini gösterecek terzde gülümseyince sol yanağında batıq emele geldi. İlahi, sanki üreyim medeme axıb töküldü. Bu otaq niye bele havasız oldu? Sanki ne etdiyini indi anlamış kimi celd heminki qaranlıq perdeni çekdi üzüne. Yox, yox, Ayaz! Niye axı?! Gülmeyi bu qeder gözel olan insan niye özünü bundan mehrum edir?!
"Oo salam, yene qardaşım iş başında" - içeri dolan şen sesle ikimizde başımızı hemin terefe çevirdik. Cavan oğlan gülümseyerek bize teref gelirdi. Yeniden gözlerimi Ayaza çevirdim. Qaşlarını çatmışdı.
"Birde qapını döymesen, ellerinle vidalaşmalı olacaqsan" - dedi tehdidkar tonda. Oğlan ise hele de onu ciddiye almadan gülümseyirdi. Baxışlarımız toqquşunca bir addım geriledi.
"Vayy, bu gözellik gerçekdi?" - gözleri irileşmiş terzde üzüme baxırdı. Eşitdiklerimin tesiri ile gözlerimi qırpışdırdım. Qulaqlarıma qeder yanma hiss edirdim. Çox gözel, tam vaxtında!
"Birde ağzını açsan, açmağa bir ağzın qalmayacaq" - Ayazın gur sesine qarşı dik atıldım. Qığılcım kimi yanan qara gözlerini mene çevirmesi ile bayaq bedenimi ele almış utancaqlıq hissi qorxu ile evez olundu. Men ne etmişdim ki indi?
"Yaxşı, esebleşme qardaşım" - iki elini de qaldırıb qarşısında siper etdi. Hele de şen sesinden bir şey itirmemişdi.
"Salam, men Sender" - gülümseyerek elini mene uzatdı. Bu adam nece de qorxusuzdu. Gözlerimi bir anlıq Ayaza çevirdim. O baxışlar 'eger o eli tutsan özünkü ile vidalaş' deye qışqırırdı. Udqundum. Bir deqiqe...O meni qısqanırdı? Üreyim sanki qanadlanıb içimden çıxmaq ister

<< 1 ... 7 8 [9] 10 11 12 >>