Bir müdrikden soruşurlar:
- Niye kasıblar varlılara nisbeten eli
açıq olur?
Müdrik deyir:
- Pencereye bax, ne görürsen?
- Görürem ki, uşaqlar oynayırlar.
- Indi ise güzgüye bax, indi ne
görürsen?
- Özümü görürem.
- Görürsen pencere de, güzgü de her
ikisi şüşedendir,lakin şüşeye bir az
gümüş qatan kimi yalnız özünü
görürsen.
Heyat doğrudan da beledir, kasıb iken
etrafındakıları görmeyi bacarırsan,
eleki biraz varlandın, yavaş-yavaş kor
olmağa başlayırsan, özünden başqasını
göre bilmirsen...(Tebii ki, bunu her kese
aid etmek olmaz.)