kimseni özünden incik salmazdı. Amma görürdüm ki, o, başqa qızlara nisbeten mene daha çox diqqet ve qayğı gösterirdi. Hiss edirdim ki, Edalet mene qarşı bigane deyil. Bir defe mektebden eve gederken Edalet meni ötürmeye icaze istedi. Etiraz etmedim. Hemin gün Edalet yol boyu mene kimya ve biologiyadan “ders keçdi.” Edeletin bir xasiyyetinden daha çox xoşum gelirdi. O, sirr saxlamağı bacarırdı, kimsenin sözünü kimseye danışmazdı.”Ötürme” hadisesinden sonra Edalet her bazar günü bize geler, derslerimizi birlikde hazırlardıq. Anam da Edaletin xetrini çox isteyirdi. Çünki o bilirdi ki, mende ders oxumaq isteyini Edalet yaradıb. Get-gede Edalete daha da isinişmeye başladım. İçimde ona qarşı artıq qeribe hissler baş qaldırırdı. Etiraf edim ki, evveller bele hisslerden uzaq idim.Onun danışıq terzi, davranışı, baxışları, ellerinin hereketi, men neyise basqa düşmeyende, gülerek hemin şeyi yeniden izah etmesini bir anlığa yaddaşımda tekrar edirdim. Men Edaleti ne qeder çalışırdım ki, esebileşdirim, esebileşmirdi. Onun menimle bu qeder mülayim ve xoş reftar etmesini sonralar anlamağa başladım. Men de temkinli olmağı severdim. Edalet mene demişdi ki, hekim her şeyden önce, temkinli olmalı, çetin veziyyetden çıxmaq üçün ağıllı ve operativ qerar qebul etmeyi bacarmalıdır. O mene insanlarla münasibetin düzgün qurulmasından, her bir adama özünemexsus yanaşma terzinden, xesteye xeste kimi deyil, sağlam ve normal insan kimi yanaşmadan söz açardı. Men ise deyerdim ki, Edalet, ele danışırsan sanki artıq orta mektebi de, ali mektebi bitirmiş ve hansısa böyük bir xestexanada uzun illerden beri işleyen tecrübeli hekimsen. Bir defe ondan bunları haradan oxuduqlarını soruşdum. Dedi ki, zamanı çatanda o kitabları mene de verecek. Nese... Edalet bizden geden kimi birden-bire evde özümü tek-tenha hiss etmeye başlayırdım, baxmayaraq ki, atam, anam, bacı ve qardaşlarım hamısı evde idi. Edaletin evde menimle derslere birge hazırlaşmağımızı artıq sinfimizin qızları da bilirdi. Ona göre de, onlar
»Sizden Gelenler
»Oxu zalına keç
