mektublaşırdıq. Telebelerin qış tetilinde Edalet kende geldi. Hemin vaxtda biz bütün günü bir yerde olurduq.Amma yene de Edaletden doymurdum. Edaletin bacısı bir gün mene zarafatyana dedi: - Solmaz, bu qeder istek, bu qeder mehebbet olmaz, axı. Vallah Leyli-Mecnun sizin yanınızda yalandır. Size göz deyecek. Atası bizim acığımıza, Rüstemi orta mektebi qurtaran kimi evlendirmişdi. Qış tetili qısa olduğundan onun ne vaxt başa çatdığından xeberimiz bele olmadı. Sabah ikimiz de Bakıya yola düşecekdik. Şertleşdiyimiz kimi, şam yemeyinden sonra söyüd ağacının altına telesdim. Edalet artıq orada meni gözleyirdi.Edalete yaxınlaşan kimi, o meni ehmal özüne sıxdı.Biz bir-birimize sarmaşdıq. Dodağımız bir-birine toxunduqda Edalet müvazinetini itirib yıxıldı.Düşündüm ki, Edalet menimle zarafat edir. Amma bunun heç de zarafat olmadığı ferqine vardım. - Edalet, canım, sene ne oldu bele?! – heyecanla seslendim. Edalet başını tutaraq ilan kimi qıvrılırdı.Onun başını dizimin üstüne qoysam da, ne edeceyimi bilmir, göz yaşlarına güc vermişdim. Ancaq anamız namaz üste imiş, Edalet tez ayılıb ayağa qalxdı ve: - Bağışla, Gülüm, seni de qorxutdum, - deyib meni öpdü. - Ediş, düzünü de, neyin var senin, menden gizledirsen? - Çaşqın halda dillendim. - Bu üçüncü defedir. İki defe Moskvada tutdu.Uşaqlar tecili yardım çağırdılar.Hekim baxdı, amma heç ne başa düşmedi.Hemin vaxt hekim dediki, beyin yorğunluğundandır.Heddinden artıq çox oxuyurdum, gergin anlarım çox olurdu. İstirahetin ne olduğunu bilmirdim. Hem rus dilini öyrenir, hem de fenleri serbest qavramağa çalışırdım. Sözün qısası, beynimi çox yorurdum. Nese, boş ver. Ötüb keçecek. - Edalet yeniden meni öpüşlere qerq etdi. - Ediş, sen bunu boş şey hesab edirsen, ancaq bu ciddi meseledir. Moskvaya qayıdan kimi mütleq müayineden keçersen.Her bir xesteliyin qarşısını vaxtında almaq lazımdır ki, sonradan fesadlar toretmesin.- Ezizim, sen artıq emelli-başlı hekim olmusan ... - Zarafat etmirem.Söz ver ki, geden kimi müayineden keçeceksen. -

<< 1 ... 6 7 [8] 9 10 ... 18 >>