Sene komsomol sözü verirem, yoldaş hekim. Moskvaya geden kimi özümü hekime göstereceyem. Bu barede heç narahat olma. Seni bura çağırmaqda meqsedim var.Evde bizimkilerle bele qerara geldik ki, bu yay tetilinde sene nişan getirek. Ne vaxta kimi subay gezeceyik? He, bu xeyir işe ne deyirsen? - Ne deyeceyem ki?! Qoy bu meseleni valideynlerimiz hell etsinler.Men senin barende sözümü atama, anama demişem. Son qerarı onlar verecek, - Gülerek Edaletin boynuna sarıldım. Ertesi gün biz qatarla Bakıya yola düşdükde, Edaletin başındakı ağrı bir de tutdu, amma bu defe tez ötüb keçdi.Men anladım ki, bu cür tutmalar beyin yorğunluğundan emele gelen ağrılar deyil.Çox meyus oldum. Edalet qemgin olduğumu görüb könlümü almaq isteyirdi.Amma men xeyala dalmışdım, Senemin dediyi sözler yadıma düşdü.Ona göre de qelbime Edaletle bağlı qara fikirler doldu.Men çalışırdım ki, üzerime “hücum” çeken qara buludları dağıdım.İçimde sıxıntılar baş qaldırır, sanki meni mengeneye salıb yavaş-yavaş sıxırdı.Edalet meni eylendirmeye ne qeder cehd gösterse de, alınmırdı.Ne qeder çalışdımsa, özümü ele alım, bacarmadım.Mende labüd ruh düşgünlüyü yaranmışdı... Edalet gece reysine bilet almışdı.Men onu yola salacaqdım. Amma Edalet icaze vermedi. O meni başdan-ayağa süzdükde ve hemişelik ayrılırmış kimi meni acgözlükle öpmeye başladı.Öpüşlerden mest olub qolları arasına düşdüm... .. Bir ay erzinde artıq dördüncü mektub idi ki, Edalete gönderirdim, ancaq cavab ala bilmirdim. Yeqin etdim ki, Edalete nese olub,yoxsa o, cavabı bu qeder gecikdirmezdi. Rayona, evimize xeber gönderdim. Onlar da gülüb demişdiler ki, ne el-ayağa düşmüşem. Edaletin getdiyi heç bir ay deyil. Amma içimi şübheler didib - parçalayırdı. Bir axşam çox qeribe bir yuxu gördüm. Gördüm ki, kolxoz sedrinin arvadı Senem qara geyimde, başında da qara yaylıq, sifeti eybecer formada mene doğru gelir. O mene yaxınlaşdı ve boğazımdan yapışıb qışqırdı:”Sevgilin kimi sen de öleceksen, öleceksen...” Hiss edirdim ki, get-gede nefesim kesilir, gözlerime

<< 1 ... 7 8 [9] 10 11 ... 18 >>