ömrüm boyunca ruhum yalnız öldükden sonramı rahatlıq tapacaqdı? Nehayet, bedenimi didikleyen paltarlardan yaxa qurtarıb ilıq suyun altına girdim.

O qeder gücsüz düşmüşdüm ki. Bu gün gördüyüm o menzere...Melekle gördüklerimi hezm etmemiş, birde üstüne bu geldi. Gülürdü...Mene bütün esebini qusarken başqasına gülürdü! Hirsle elimi duş kabinasına çırpdım. Niye axı? Heyat mene qarşı ne vaxt edaletli olacaqdı?!

Duşdan çıxdıqdan sonra üzerime gece paltarımı keçirib, saçımı desmalla bağladım. Beynimi gemiren suallara cavab tapa bilmesem de su biraz daha olsun rahatlatmışdı meni.

Evin sessizliyi pozan cingiltili zeng sesi ile otaqdan çıxıb qapıya doğru ireliledim. Yeqin ki, Nermin idi. Yolda olarken ona mesaj atıb, bize gelmesini xahiş etmişdim. Hem yalnız qalmazdım, hem de qarmaqarışıq duyğularıma birlikde aydınlıq getirerdik.

"Susi" - qapını açan kimi qollarını boynuma doladı. Boğulacaqdım!

"Burax!" - cılız qollarından tutub arxaya iteledim.

"Bir gün senin elinde ölecem!" - dedim yalançı eseble. Gülümsedi.

"Teki ölümün menim ellerimden olsun, gözelim" - qürurla dillenib gözlerini süzdü. Ah, deli qız!

"Gel keç" - kenara çekilib içeri girmesi üçün yol açdım. Ayaqqabılarını hemişeki kimi nece geldi çıxarıb qonaq otağına keçdi. Sözün esl menasında özünü divana tulladı. Ayaqlarını deyirmi masaya uzadıb ellerini qarnında qovuşdurdu.

"Ohh, rahatlıq kimisi yoxdu" - yanında eyleşib bardaş qurdum. Bu qızın enerjisinden biraz mende olsaydı...

"Rahatlığı saxla, sene deyeceklerim var" - cılız çıxan sesime qarşı anındaca gözlerini mene çevirdi.

"Nese olub?" - ayaqlarını masadan endirib yerinde dikeldi. Bu sualı mene ne qeder verirdiler...

"Bu gün" - udqundum - "restoranda Ayazla Laleni gördüm". Eyni şeyler yeniden beynime dolduqca eseblerim gerilirdi. Sual dolu baxışlarını gözlerime dikdi.

"Birlikde yemek yeyirdiler". Yene eyni terzde baxırdı. Anlamadı meni, deyesen!

"Lale, Ayazın elinden tutdu" - sözleri tek-tek vurğuladım.

"Ee, nolsun

<< 1 2 [3] 4 5 ... 8 >>