Tebii ki, anar da onunla birlikde ama ureyi burda qalacaqdi, ne qeder Leyladan uzaq da qalmaq istesde bu mumkun deyildi… sabahdan gedecekdi Moskvaya getmeden evvel Leyla ile danishmaq isteyirdi. Ureyindekileri ona bildirib, onunla danishmaq istediyini deyecekdi. Anar Leylani sevdiyini boynuna almasa da “men sadece onunla danishacam”deyib ozune teskinlik verirdi. Odur ki, Leylani gormek ucun yeniden dagliga qalxdi. Amma yolda shefeqle rastlashdi. Shefeq onu goren kimi gulumseyib yanina geldi.
-necesen anar?
-yaxshiyam, hara bele ? yene bezenib gedirsen?-deye qizi bashdan ayaga suzdu.
-gedirem leylagile. Kecen gun bizi gormushdu ha, o,qiz onlara. Komeye gedirem
-ne olub ki?
-sabah ona hem elci, hemde nishan gelir…
Anarin beyaqdan uzunde yaranan tebessumun eseble evez oludu.
-dogrudan?
-he.
-nishanidi sabah?
-hee-shefeq anarin suallarindan xosh-hal olmamishdi. Odur ki:
-ele sevinir ki, ere gedecek deye, ozunu oldururdu erden otru, axir ki, alan tapildi-deyib kinaye ile gulumsedi. Beyaqdan icinde yigilib qalan esebini serbest buraxan Anar Shefeqin gozlerinin icine baxaraq:
-yene yaxshi ki, o qizi alan var, senin kimi agilsizi ise hec kim almaz-deyib yanindan otub kecdi. Ureyinde usyan edirdi, niye Leyla onu gozlemedi deye. Amma dushunendeki, o Leylaya hec bir umid vermeyib, daha da deli olurdu. Dagliga qalxib her terefi gezib dolashdi. Lakin ne Leylani, ne de onu xatirladacaq bir shey tapa bilmedi. Birce qizi kunce qisdirdigi qayani tapib yaninda yere cokdu. Iki hefte…. Cemi iki hefte evvel bu yerde Leyla uzu uste qalib hicqirilarla aglamishdi, indi ise aglayan Anar idi. Beli, Anar Leylani birdefelik itirdiyini anlayib ushaq kimi aglayirdi.
***
-bele olmaz ana, atam niye basha dushmur ki, men o qizi sevirem!! Ondan bashqa hec kimi istemirem,
-ay ogul, mende bilmirem, atanin ne dushmenciliyi var eyyufnan basha dushe bilmirem. Ha deyrem ki, ogul istiyir, el cekmir, kishi tersdiyinnen el cekmir. Mende kusmushem danishmiram onnan.
Sahib anasini

<< 1 ... 27 28 [29] 30 31 ... 133 >>