yagirdi.
-ne gulursen belke nezaket xatirine meni qaldirasan?
Anar ozune gelib:
-bagishla, seni burda goreceyim aglima gelmirdi-ashagi eyilib qizi qaldirsada ozune yaxinlashdirib gozlerine baxdi. Leyla ne qeder Anari ozunden uzaqlashdirmaq istesede Anar onu butunlukle sarmalamsihdi:
-burax meni, qaldirdin sag ol, day sarmashiq kimi dolanma mene!
Anara ise sanki tesir etmirdi bu sozler, qizi gorduyune o qeder sevinmishdi ki, sanki buraxsaydi Leyla qush tek onun ellerinden ucacaqdi. Qizi sinesine sixib berk-berk qucaqladi. Leyla ise her vechle onu ozunden kenarlashdirmaga calishsada bu faydasiz idi. Anar ise ureyinde saxladigi hisslerini artiq Leylaya bildirmek isteyirdi, belke bir umi, belke bir caresi var idi… odur ki, qizin qulagina dogru eyilib picildadi:
-bilmirem nece alindi, amma senden ayri qala bilmirem, maqnit kimi meni ozune cekirsen. Her gun seni izleyirdim. Kimlese danishdigini gorende ise, esebimden hemin adami oldurmek isteyirdim. Herden isteyirdim senin ayaqlarini da sindirim ki, ora-bura qacmiyasan…)
Leyla Anarin bu etiraflarina shok icinde sesini ciarxmadan dinleyirdi. Heyecandan olmali ki, qizcigaz nefesini bele tutub saxlamishdi. Anar ise oz etirafini edirdi:
-sen menimsen Leyla…. Senin ilkin menimle olub, sonunda men olacam. Hec kime vere bilmerem. Seni bir bashqasi ile sohbet ederken gorende deliye donerken seni bir bashqasinin qollarinda olmagi dushundukce olurem. Vermerem seni-qizi daha da ozune sixib-menimsen ancaq menim…. Sabah o nishan olmayacaq, ozum isteyecem seni, menim olacaqsan.
-atam razi olmaz ne danihsirsan? Sasbah elci gelecekler mene. Xaish edirem, burax meni. Sen meni incidirsen.
-seni incitmek en son isteyeceyim sheydir, amma menimsen, menim… Seni, sevirem Leylam… sevirem seni… vermerem hec kime… yalniz menimsen bunu bilirem, qismetimsen, seni hec kime veren deyilem.
Leyla ucun nece xosh idi, oz sevdiyinden sevildiyini eshitmek. Amma her shey ucun gecikilmishdi. Leyla Anari ozunden bir az uzaqlashdirib
-gecdir,

<< 1 ... 29 30 [31] 32 33 ... 133 >>