Anar qizi ozune sixib sevgi sozleri picildayirdi. Leyla ise agri hiss etsede Anarin piciltilari sanki onu sagaldirdi….
Her ikisini ureyi sevgi ile alishib yanirdi, sevgileri ile bir birlerine sixilib uzanmishdilar. Anar qadininin saclarini ellerini opur, onu nece sevdiyini danishirdi. Leyla ise sakit dayanmishdi. Qizcigaz hele indi etdiklerini xatirlayib utanirdi. Oz isteyi ile tabe olmushdu, bes bundan sonra nece olacaqdi? Bunu dushunmek istemirdi. O Anara guvenirdi, bilirdiki, onu atmayacaq.gerisini ise dushunmek istemirdi. Anar ise Leylaya dememishdi, burdan gedeceyi. Ve bir anda xatirlayib sozunu yarida kesdi.
-leyla?
-hm..-zeif sesle dillendi
-sene bir soz demeliyem.
Leyla bashini qaldirib anara baxdi.
-men sabah gedirem burdan, seni de ozumle aparacam
Leyla teeccuble ona baxirdi.
-bu gun seni gelib atandan isteyecem, eger vermese ele geceyle de qacirdacam seni. Gedeceyik Moskvaya
-hii, yoox, men oranin dilini bilmirem.
-mama sene oyreder
-senin maman?
-he, mama duzdu rusdur eslen, amma azerbacan dilini bilir. Mama cox yaxshidir, qorxma…
Leyla bashini Anarin sinesine qoyub dushunmeye bashladi. Atasinin onu vermeyeceyine emin idi, amma ata kimi ne yaxshiliq gormushdu ki? Hele ushaqliqdan atasi onun bir cox arzularini ureyinde qoymushdu. Amma bu defe olmayacaqdi. Leyla Anarindan ayrilmayacaqdi…
Xedice Leylaya soz verdiyinden eve getmeyib mektebin kitabxanasina uz tutdu. tozlu reflerin arasindan kohnelmish, kiril elifbasi ile yazilmish edebiyyat goturub oxumaga bashladi… ele bir qeder oxumushdu ki:
-olar mende eyleshim?-deye ses eshitdi. Bashini qaldirdiqda qarshisinda Sahibi gorub duruxdu.
-buyurun-deyib vecsizce kitabini oxumaga bashladi… sahib ise ozu ile kitab gotursede fikri ve gozleri xedicede qalmishdi. Kitabi oxusada uzerinde olan baxishlari hiss edirdi. Axir bezib:
-belke kitabi oxuyasiz? Mene baxmaqdansa
Sahib gulumsunub:
-o qeder gozelsen ki, kitaba fikrimi yonelde bilmirem.
Xedice bu saniye kitabi onun bashina cirpib getmeyi ne

<< 1 ... 31 32 [33] 34 35 ... 133 >>