cox isteyirdi, amma Leylaya soz verdiyinden oturmaqdan bashqa yolu yox idi.
-niye sakit dayanmisan?
-fikrimi yayindirirsiz.
-men sadece danishmaq isteyirem
-imkan vereceksiz kitabimi oxuyum?
-menim senden xoshum gelir.
Xedice onun sozlerine ehemiyyet vermeyerek yene de oz sozunu deyen Sahibe goz agardib kitabi qatlayib kenara qoydu.
-lap yaxshi, bu halda ne etmeliyem men?-meselen normal qizlar kimi boynumu qucaqlayib “mende” deye bilersen.
-normal qizlar tanimadiqlari oglanlarin boynunu qucaqlamaz-deyib ayaga qalxdi. Ureyinde hem sahibi soyur, hemde Leyladan uzr isteyirdi. Ele kitabxanadan cixmaq isteyirdi ki, sahib onun qolundan yapishdi.
-Senden xoshum gelir
-sen ne uzlu insansan?!-xedice hec vaxt bele sheyleri sevmezdi, en acigi gelen shey oglanlarin yapishqan olmasi idi.sahib ise ona ehemiyyet vermeyib:
-sene elci geleceyik.
Xedicenin gozleri boyudu,qolunu sert shekilde Sahibin caynagindan qoparib:
-xeyal dunyan cox genishdir deyesen! El cek menden, sene hansi dilde basha salim ki, men istemirem seni!
-isteyeceksen.men bilirem ki, sen meni tanisan meni isteyeceksen.
Xedice Sahibe gozlerini suzdurub ozunu cole atdi. Yeyin addimlarla ordan uzaqlashmaga calishdi.
Leyla ve Anar qerarlarini vermishdiler. Ele bu geceyle de birlikde qacacaqdilar. Odur ki, Leyla eve gelib hec ne olmamish kimi hazirliqlarla meshgul olurdu. Anar ise seyidgile gelib eshyalarini yigib hazir dayanmishdi. Axshami her kes bir cur gozleyirdi. Sahib qerarindan emin idi, ya bu gun atasi xediceni istemeye gedecekdi, ya da o birdefelik bash goturub azerbaycandan gedecekdi. Odur ki,vaxt itirmeyib eve geldi.hec kimle danishmayib bir basha atasinin oldugu otaga yollandi. Seyid bey yene mutekkenin ustunde oturub qelyan cekirdi. Oglunu gorub qelyani kenara qoydu. Baxishlarini beyenmemishdi. Bu defe sanki daha qerarli idi. Atasinin yaninda eyleshib bir basha metlebe kecdi. Gecikdirmek istemirdi. Qizin bu gun shehere gedeceyini bilirdi. Ne olursa olsun, xedice onun olmali idi.
-ata,

<< 1 ... 32 33 [34] 35 36 ... 133 >>