bunlardan utanib bashini ashagi dikdi. Onlar el-ele tutushub kicik cigir boyunca shehere geden yola dogru irelilediler…
Selminaz nese demek istesede eyyubun sert baxishlarini gorub bu fikirden danishdi, amma ureyinde partlayirdi hirsinden. Xedice ise atasinin onun arxasinda durduguna sevinib bu gece rahat shekilde yerine uzanib yatdi. Eger o bundan sonra yashayacaqlarini bilseydi, yeqin ki, bu gece oxumagin dashini atib Sahibe raziliq vererdi…Xedicenin iki gunluk omru qalmishdi. Ozu-oz isteyi ile heyatina son verirdi. Bele yashamaq istemirdi, cunki bu heyat agacinda hec bir tutunacaq budagi qalmamishdi. Heyat onun ucun surunmek menasini dashiyirdi. Belke olseydi, belke heyatina son qoyulsaydi…bu onun ucun daha yaxshi olacaqdi. O bele dushunurdu.
Qapi tikkildandi, xadime Nermine qapini azca aralayib:
-xedice xanim, Refiqeniz gelib, ashagida gozleyir.
Xedice gozlerini bir noqteye dikib kecmishine alude olmushdu, ne doyulerek acilan qapini, ne de Nermineni eshitmirdi.
-sen gede bilersen-deye Leyla Nermineye yaxinlashdi. Nermine ise teeccuble bir icerideki Xediceye birde onun gozleri dolan refiqesi leylaya baxib ashagi dushdu. Metbexe kecen kimi ora-bura boylanib Tamaranin burda olub-olmadigini yoxladi.
-ne olub ay qiz neye boylanirsan? –samire elindeki boshqabi silerek refe yerleshdirdi
-Tamara hardadi?
-heyete getdi, erciyezinin yanina.
Nermine bundan istifade edib, Samireye yaxinlashdi:
-beyaq xedicenin otagina kecende gordum ki, deli kimi bir noqteye zillenib qalib.
-birinci defedi beyem bele gorursen? O hemishe ele zillenib qalir harasa.
-bu defe ki, bashqaydi-deye Nermine diger boshqablari qurulayaraq davam eledi – o mence aglini qacirib. Umumiyyetle o bu eve gelen gunden men bilirem ki, o delidir. Onda catmir sanki. Normal insanlar kimi deyil. Bezen heddinden artiq xeyirxah olur, bezen ise qeddar. Men basha dushe bilmirem ki, bu nece insandir?
-ozun de deyirsen ki, o delidir. Mende fikir vermishem, heqiqetende bezen yox, ele cox vaxt o ozunu deli

<< 1 ... 35 36 [37] 38 39 ... 133 >>