qaytarmasi ucun dile tutmushdu. Seyid ise Eyyubu qapisindan qovmaqdan beter etmushdi. Ele hemin gun sanki Rasime aciq olsun deye Gulshenle oz nigahini qiymish, ve shanli bir toy etmishdi. butun kendin coreyi Seyidden geldiyine gore de onun bir sozunu iki etmemishdiler, Seyidin toyune iki nefer gelmemishdi, biri Eyyub, digeri ise Rasim.... o vaxtdan Seyidin ureyinde eyyuba qarshi kin yaranmish ve iller kecdikce daha da boyumushdu... Rasim ise qonshu kendden Pervana adli bir qizla aile heyati qurmushdu, bir ogullari olmushdu. sonra ise Rasim ardiycada yoldashi vefat edince ogullari Mustafa her sheylerini satib kendden kocmushdu. bu sohbet ise tez bir zamanda unudulmushdu....
XEDICE kendin girishindece insanlarin ona yonelmish "qinayici" baxinlashlarini gorub bashini dik tutub evlerine gedirdi. ozunu zeif gostermek istemirdi. ureyinde narahatligi artsada xaricden biruze vermirdi. yol boyunca onu gorenlerin "bu eyyufun pozgun olan qizi doyulmu?" , "bu ne uzle gelib bura?" , "boyunu yere soxum, kendimizin adini batirir" tipli cumleleri eshitsede qulag ardina vururdu. evlerine catdiqda ele heyetdece zehranin toyuqlara den verdiyini gorub uzune tebessum qondurdu.
- Zehra?
Zehra bashini qaldirib bacisini gordukde ilk evvel gozleri dolsada ozunu yigishdirdi. cunki bacisina gore ne qeder soz eshitmishdi. xedice ona yaxinlashib elindeki cantani yere atdi. qizi qucaqlayib bagrina bassada Zehrada bir terpenish yox idi, aglayaraq bacisinin uzunu elleri arasina aldi:
-zehram ne olub sene? niye belesen? kusmusen menden ?
-menim xedice deye bacim yoxdu!
-ne...?ne olub axi?
-sen adimizi batirmisan! niye gelmisen axi? onsuzda bizi burda hec kim saymir, dostlarim uzume baxmir,muellimler mene "sen pozgunun bacisisan"deyir, meni tehqir edir, kishiler atamizi saymir, hormet etmir, qadinlar maami adam yerine qoymur, bunlar hamisi sene gore olub. indi de ne uzle qayidib gelmisen?
Xedicenin butun bedeni esirdi, eshitdiklerinin tesirinden. eslinde o kend ehalisinin bu ishe qarshi

<< 1 ... 46 47 [48] 49 50 ... 133 >>