amma eshidilen sadece mustafanin tez-tez nefes alib-vermesi idi.
-bizim kendimizdeki seyid agani eshitmemish olmazsan....
adini bele eshiden kimi Mustafanin gozlerinde qezeb yarandi, lakin dinmedi, bashi ile "he" bildirdi
-onlar hele men I kursa bashlamaishdan evvel elci gelmishdiler, amma men oxmaq isteyirdim deye atam da "yox" dedi. sonra seyid aga bizim ailemizi butun kendin gozunde deyerden saldi,getdikce imkansizlashdiq.... men I kursu bitirib kende geri qayitdiqda anami itirdim..... sonra yavash-yavash kend ehalisi bizimle mehriban oldu.. amma ne menasi vardi ki? geden qayitmir geriye... men yeniden bakiya glende atam seyid agadan pul aldi, seyid ise pulun evezinde menim onun oglu ile velenmeyimi deyib. atam menimle danishdi, mende razilashdim....
Mustafa donub xediceye baxdi, sanki gozleri ile qizi oldurmeye hazir idi. xedice ise qorxusundan ona baxmirdi. bashini ashagi dikib davam edirdi:
-bura geldikde ise seni tanidirm, ve basha dushdum ki, bele olmayacaq....men sahibi istemirem..... dushundum ki, ishleyerek onun pulunu qaytaracam. amma heleki ish tapa bilmemishem.... seyid aldadir inanlari, ne qeder calishib onun pulunu verselerde borc bitmek bilmir....
mustafa xediceni dinledikce ureyinde sevinirdi. cunki xedice her sheyi ona duzgun danishmishdi, Mustafa butun bunlari maraqlanmishdi, bilirdi
-bax bu da heqiqet, sonrada yegin ki, seyid aga ogluna mektub yazib o da gelib menimle danishmaga... amma men kende geden kimi atamla danishacam, atam meni qirmaz bilirem...
mustafa hec ne demirdi, sadece ayaga qalxb
-gel gedek, seni eve oturum
-bir soz demeyeceksen?
-gel gedek, gecikme...
xedice daha hec ne demeyib mustafanin yanina dushub yataqxanaya gelmeye bashladi. yol boyu "o meni basha dushmedi, burdaca bitdi her shey"deye dushunurdu. taki yataqxanaya catana kimi....
yataqxananin qarshisinda mustafa birden qizi qucaqlayib bagrina sixdi, qulagina astaca picildadi
-ne olursa olsun.... sen sadece menimsen... menimsen....
xedce ise qollarini

<< 1 ... 81 82 [83] 84 85 ... 133 >>