hec de ele demirdi
-ay Gulshen bir defe de mene inansan –deyib qadini qucaqladi –Sahib ucun narahatam
-ele mende.
Belece Seyid yene sohbeti deyishmeye muveffeq olmushdu.
Xedice ise butun yol boyu aglayaraq iri addimlarla yola dogru gedirdi. Her sheyin eksi omushdu, bes nne edecekdi ? axi sevmirdi Sahibi, ustelik Mustafa varidi, hansiki onun ucun lazim gelse butun dunyani qarshisina alardi. Bes Sahibin gunahi ne idi? o da Xediceni sevmishdi. Ureyinde dayanmadan Sahibe lenetler yagdirsada beynini bir kuncu “besdir, onun ne gunahi var axi?” deye picildayirdi. Avtobusa minsede sessizce goz yashlarini axidirdi, bir secim etmeli idi… ya Sahib ya da Mustafa… Seyidin sozleri qulaginda eks –seda dogururdu. Gozlerini pencereden cole zileyib narin-narin yagan, ara bir pencereye deyib eriyen qar damlalarina baxdi. Indi ozunu bu damlalara benzedirdi. Gucsuz, caresiz ve dozumsuz…. Ele bil bir il evvelki Xediceni tamam deyishmishdiler, o inadkar, her dediyini eden, soze baxmaz qizdan eser-elamet qalmamishdi. Butun yol boyu dushundu ve heyatini daha da mehve dogru surukleyen secimi dodaqlarindan tokuldu:
-Sahib..
Avtobusdan enen kimi ilk qarshilashdigi yene gulumseyerek ona baxan Mustafa oldu. Qizi goren kimi tez yanina yuyurub cemdana el atdi. Xedice ise cemodanini berk-berk tutub ozune sixdi
-ne olub? –teeccuble sorushdu
-bu muddet erzinde hardaydin?-Xedice bir basha sualini verdi. Mustafa ise duruxsada –bilirsen axi, men fehle ishleyirem , ishleri yarimciq qoyub gelseydim ishden atacaqdilar.
-sen ki, icaze almishdin
-he, amma… bir deqiqe sen niye bunlari sorushursan ki?
-menim cetin gunlerimde yanimda olmadi.
-axi biz birlikde getdik kende
-men aglayarken bashimi qoymaga bir koks tapa bilmedim, seni meni yari cetin animda tek qoymushdun
-xedice men.. yeni menim ishimi bilirsen
-behaneler lazim deyil Mustafa –gozlerinin icine baxib –bizimkide bura kimidir, bundan sonra meni narahat eleme –getmek isterken qizin qolundan tutub sixdi –ne demek bura kimidir? Bes ne

<< 1 ... 94 95 [96] 97 98 ... 133 >>