dayanassan?" - divanda eyleşmişdi. Masanın üzerinde layihe var idi. Bir deqiqe, onu hardan çıxarmışdı?
"Menim üçün bir problem yoxdu, ancaq xeberdarlıq üçün deyim ki, on-beş deqiqeye yorulma hiss edessen. İyirmi-beş deqiqeye taqetden düşessen, bedenin ayaqlarına ağır gelecek. Qırx-beş deqiqeye ayaqların ağrıyacaq, oturaq isteyeceksen. Ve...Bir saat sonra" - kreslonu işare etdi - "tam da burda eyleşeceksen". Bu...bu indiye kimi qurduğu en uzun cümleydi!
"İndi, heyatından boşuna bir saat itirmek isteyirsense orda dayanmağa davam et". Yene pert olmuşdum! Celd yerimden götürülüb qarşısındakı divada eyleşdim. Bir şey daha demeden gözlerini masaya endirib barmaqlarını layihe üzerinde gezdirmeye başladı. Diqqetli görünürdü. Heqiqeten, bu adamın ruh halı nece bele tez deyişirdi?
"Mence, inşaat cehetden deyişiklik etmek lazımdı". Bu da ne demek idi indi?! Bütün inceliyine qeder işlemişdim.
"Mence ise siz bu işden anlamırsınız" - sesimin sert çıxmasına engel ola bilmedim. Gözlerini layiheden ayırmadı. Ancaq dodaqaltı gülümsemesini görmüşdüm.
"Bu sözleri, şirketi ağzıaçıq izleyen insan deyir?". Ne?!
"Nece yeni? B-uranı siz?!". İnana bilmirem!
"Hemin gün de bu terzde etrafı izleyirdin". Zibil! Celd ağzımı qapayıb dodaqlarımı bir-birine sıxdım. Buz torbası!
"Hemin gün de siz bele özünüzden razı idiniz" - yene gülümsedi.
"Sene, menimle söz yarışdırmamağını demişdim". Hele de layiheni inceleyirdi. Başını bir an olsun qaldırmırdı.
"Sizin dediklerinize emel edeceyime söz verdiyimi xatırlamıram" - anındaca başını qaldırdı. Bir söz demek üçün ağzını açdı, ancaq yeniden qapayıb gözlerini layiheye endirdi. Ohh...
"Divarlar ikiqat daşdan olduğu üçün eyvanlar kiçik qalır. Ona göre de eyvanı yarım metr daha uzatmaq lazımdı. Birde, kompleksdeki en hündür tikili altı mertebe olduğu üçün zirzemiye ehtiyac yoxdu" - başını qaldırıb üzüme baxdı - "Maliyye cehetden de düşünmelisen, Qırmızı". Teeccübmü gizleye bilmedim. Onu, sadece, ata şirketinde kef çekerken
»Sizden Gelenler
»Oxu zalına keç
