başımı beline dayadım. Bu deqiqe düşdüyümüz yaxın veziyyet vecime bele deyildi. Sadece qorxurdum...

"Biraz yavaş, xahiş edirem" - sesim o qeder cılız çıxmışdı ki, motordan çıxan qulaqbatırıcı sesle özüm bele gücle eşitmişdim. Ayaqlarım titreyirdi.

"Ayaz, yavaş!" - çaresizlikle qışqırdım. Bu qeder süretli getmek neye lazım idi axı?! Ayazin istiliyi olmasa bu külekde çoxdan donmuşdum.

"Suay, qaldır başını" - ne danışırdı bele?!

"Yavaş, Ayaz! Qorxuram!" - qollarımı daha da beline sıx doladım. Başım dönürdü.

"Qorxma güven mene!"

Güvenmek?! Ayaza?! Ele qorxurdum ki, bu sözüne gülmeyi sonraya saxlamalı oldum.

"Qaldır, Suay!". Yavaşca başımı qaldırmağa çalışdım. İlahi, uçurduq sanki! Etraf bulanıqlaşmış, film fraqmenti kimi gözlerimin önünden keçirdi. Qollarımı azca boşaldıb dikelmeye çalışdım.

"Necedi?!"

"Bu...bu möhteşemdi!" - üzüme gic gülümseme qondu. Sanki, zamanı tezleşdirmişdik. Yol kenarındakı lampalardan saçan işiq şüası düz xett emele getirmişdi. Qolumun birini Ayaza sıx dolayıb digerini küleyin axıntısına buraxdım.

"Uçuramm!". Aman Allahım! Uçurdum...! İçimden delice qışqırmaq, bütün nifretimi, kinimi, kederimi qusmaq gelirdi.

"Uçuram Ayazzzz!" - deli kimi qehqehe atırdım. Qolumun altında sarsılan bedeninden onun da güldüyünü anlamışdım. Özümü bütün dünyanın hakimi kimi hiss edirdim. Bedenimi yalayıb keçen külek sanki bütün derdlerimi özüyle aparırdı. Bu o qeder möhteşem idi ki...

* * *

Deniz kenarında dayanan kimi yatdığım yuxudan istemeden de olsa oyanmalı oldum. O qeder qışqırmışdım ki, ses tellerim sızıldayırdı. Sarsaq hereketle motosikletden endim. Ayaqlarım esirdi. Üzümdeki gülümsemeni heç cüre sile bilmirdim. Heqiqeten, xoşbext idim.

Boynumdakı kemeri titreyen elimle açamağa çalışdım, ancaq alınmadı. Bir daha ceht etdim. Yene alınmadı!

"Off! Açıl!". Gözüm Ayaza sataşdı. Kaskı çıxarmış yan gülüşle meni izleyirdi. Yenemi pert olmuşdum?!

"Şey..." - yumruğumu iki defe kaska vurmağımla boğuq ses çıxdı.

<< 1 ... 9 10 [11] 12 13 ... 17 >>