ruhunu oxşayırdı. Hele ay işığı altında parlayan lepeleri demirem. Sehere qeder bu menzereni izleye bilerdim.

"Möcüzevidi" - sahile vuran lepenin sesini basdıran Ayazın qalın sesine qarşı gülümsedim.

"Heyretamizdi" - temiz havanı ciyerlerime çekdim. Ayaz kimi birinin bele yere geldiyini tesevvür bele etmezdim. Onun yeri, ancaq qızıldan düzeldilmiş qablarda yemek verilen restoranlar ola bilerdi.
"İnanılmazdı"

"İnanılmaz olan nedi?". Bunu sesli demişdim?! Üzüm denize teref olsa da qaşlarını çatdığını hiss etdim. Ona teref çevrildim.

"Sizin bele yerlere gelmeyiniz" - dodaqları yana doğru qıvrıldı.

"Bunun inanılmaz olduğumu düşünecek qeder meni tanımırsan bele. Bax bu da sübutu". Sesi eyhamdan uzaq idi. Nece deyim...Semimi idi sanki. İlk defe idi ki, meni alçaltmağa çalışmadan söhbet edirdi. Bu o qeder qeribedi ki...

"Men sizi, sadece, sizin gösterdiyiniz qeder tanıyıram" - qaşlarını çatdı.

"Buz torbası kimi?" - sesi eylenir kimi çıxmışdı. Off! Hele onu xatırlayırdı?! Üzümde hiss etdiyim yanma hissi ile havanın qaranlıq oduğuna şükür etdim.

"Çox, çox üzr isteyirem. Yene bu Eli başımı qatdı. Axırıma çıxacaq balam bu menim" - Kamil dayı deyinerek bize yaxınlaşdı. Ohh...Tam vaxtında! Heremize qezet kağızına bükülmüş çörek uzatdı.

"Kamil dayı, her defe deyirem danışım qulağını çekim, qoymursan" - sesi sert idi. Niye esebleşdi ki? Bu Eli, artıq çox maraqlı gelirdi mene.

"Yox, bala, bilirem senin qulaq çekmeyini. Uşağa ele söz deyessen ki, bir de görecik ölkeden çıxıb gedib" - bu sözlerin üstüne ikisi de şen qehqehe atdı. Qulağıma dolan Ayazın qalın sesine qarşı sanki, medemden aşağı nese sürüşdü. Bu deqiqe qarşımdakı başqa Ayaz idi. Buz baxışlı adam şirketde qalmışdı...

"Pahoo!" - Kamil dayı dizlerine vurdu - "Ayran getirmemişem ki! Dayanın, ay bala yemeyin. Ayransız lezzeti olmur, getirirem" - celd yerinden götürülüb arabaya doğru qaçdı. İster-istemez gülümsedim. Allahım, bu adam çox şirin idi!

"Niye yemirsen?"

"İçinde ne var?" -

<< 1 ... 11 12 [13] 14 15 ... 17 >>