Qarşıdan nefes alış-verişini eşidirdim.

"Gecikme". Vee...telefonun qulaqbatırıcı siqnal sesi. Bu qeder idi...Qulağımda telefonla elece qaldım. İndi meni gözleyirdi? İçimde yaranan heyecanla çantamı elime alıb ayağa qalxdım. Lalenin sual dolu baxışları üzerimde idi.

"Gecikmeyek"

"Zeng eden kim idise üzün saçların rengde oldu" - dedi ve bic terzde gülümsedi.

* * *

İti addımlarla lifte teref irelileyirdim. Ayazın zenginin üstünden, sadece on deqiqe keçmişdi. Doğrusu, nömremi nece tapıb deye düşünmüşdüm, lakin sonra bunun yersiz olduğunu anlamışdım. Şirket sahibi üçün öz işçisinin nömresini tapmaqdan asan ne ola bilerdi ki?
Celd liftle yuxarıya qalxdım. Onun qezebine tuş gelmek en son isteyeceyim şey bele deyildi. Ayazın otağına doğru irelileyerken Meleye baxmağı da unutmadım. Yene yerinde yox idi. Maraqlıdı, göresen, ne baş vermişdi? Qapını döydüm.

"Gir" - celd içeri daxil oldum. Divanda eyleşmişdi.

"Axır ki, gelib çıxa bildin" - başını qaldırmadı. Bir deqiqe, layiheme nese edirdi.

"Siz ne edirsiniz?!" - teşvişle ona doğru ireliledim. Karandaşı masaya qoyub başını qaldırdı.

"Gecikmisen, hele bir menden ne etdiyimi soruşursan? Senin etmeli olduğunu edirem". Çaşbaş qalmışdım. Gözlerimi layihede gezdirdim. Sadece, eksik yerleri düzeltmişdi. Oh...Bir an qorxmuşdum.

"M-en, sadece, ele bildim ki"

"Narahat olma, bu işde tecrübem seninkinden kifayet qeder çoxdu". Teessüfle gözlerimi yere dikdim.

"Başımın üstünde çox dayanacaqsan? İşinin başına keç". Sözünü ikinci defe tekrarlamağa imkan vermeden celd kresloda eyleşdim. Eslinde, o qeder de çox iş qalmamışdı. Ne yalan deyim, esas olanları çox incelikle işlemişdi. Bu qeder qaba insan nece bu işi bacarır hele de anlamamışdım.

"Suay" - anındaca başımı qaldırdım. İlk defe idi ki, adımı bu qeder temkinle demişdi. Sanki gözlerimiz danışırdı. Niye seslemişdi meni? Boğazını temizledi.

"Eger Melek birde sene o terzde davransa xeberim olsun. Ancaq bundan sonra ele bir şey edeceyini sanmıram".

<< 1 ... 6 7 [8] 9 10 ... 17 >>