kenarında gülümsediyi an gözlerim önünde canlandı. Çoxmu çetin idi hemin insan olmaq? Çoxmu çetin idi gülümsemek? Hele de ona bu qeder yaraşırsa...
Artıq mene qarşı etdiklerinin sebebini sorğulayacaq veziyyetde deyildim. Vacib olan bunları niye mene etdiyi deyil, mene etdikleridi!
Yataqda diger terefe çevrildim. İndi ne edecekdim? Yeniden davam? Yox! yox! Bu o qeder menasızdı ki! Off! Tam da beynimle duyğularımın toqquşduğu yerdeyem. Ancaq, bir şeyi bilirem...O da ne olursa olsun Ayazı bir daha bağışlamayacağım...
* * *
Şirkete daxil olan kimi tanış simalarla ayaqüstü salamlaşıb liftin yolunu tutdum. Artıq qerarımı vermişdim. Bura son gelişim idi...Bir daha ezilmek, alçalmaq fikrim yoxdu. Ne zaman bu qerarımdan geri dönmek fikrine düşsem, Ayazın mene etdiklerini xatırlayıram. Onda, qerarımın ne qeder doğru olduğunu bir daha anlamış oluram.
Dünen olanlar yaşanmasaydı indi her şey yaxşı ola bilerdi. Her neyse...Sadece esilsiz behaneler...
Liftden enen kimi evvelce Meleyin orda olub-olmadığına baxdım. Hemişeki kimi yox idi...Bir anlıq gözüm Ayazın otağına sataşdı. Qehveyi qapı arxasındakı qara zindan...Oranın mene xatırlatdığı yegane şey bu idi.
Başımı iki yana sallayıb beynime icazesiz sızmaqda olan düşünceleri dağıtdım. Unutmalı idim...!
Addımlarımı Arif beyin otağına doğru yöneltdim. Nemlenmiş elimi qaldırıb şehadet barmağımla qapıya vurdum.
"Buyurun" - deye içeriden ses gelince elimi desteye atıb aşağı çekdim.
İçeri daxil olan kimi görüş merkezime evvelce geniş masa arxasında eyleşmiş Arif bey girdi. Tam içeri doğru bir addım atırdım ki, gördüyüm buzdan adamla ayaq saxlamalı oldum. Bir cüt qara gözler başdan aşağı meni süzdü ve sonda gözlerime dolandı. Titreyen elimi qapının desteyinden ayırmazken bir anlıq geri qayıtmağı düşündüm. Yavaş-yavaş o baxışların tesiri altına alınırdım.
"Gel, Suay, orda niye dayandın" - dedi Arif bey eli ile içerini işare ederek. Çox gergin idim.
"Eger...meşğulsunuzsa men sonra gelerem" - dedim bir ümid buradan çıxmaq

<< 1 ... 3 4 [5] 6 7 ... 10 >>

_Subhan [OFF] (01.10.2016 / 18:54)