ciddisen?!" - göz bebekleri her an yerinden çıxa bilerdi.
"Elbette"
* * *
Boş dehlizde irelileyirdim. Senana verdiyim son xeberden sonra, bu gün özüme istirahet vermek qerarına gelmişdim. Ne de olsa bütün günüm boş idi.
Çalan telefonumu çantamdan çıxarıb kimin zeng etdiyine baxdım. 'Emir doktor' gördüyüm adla elim ayağım bir-birine dolaşdı. Ne olmuşdu axı?! Celd zengi cavablayıb qulağıma götürdüm.
"Alo?!"
"Suay xanım, salam" - sesi gergin idi. Yox! yox!
"Nenem yaxşıdı?! Nese olub?!" - soruşdum telaşla. Bu ehtimalı ağlımdan bele keçirmek istemirem. Titreyen elimi ağzıma basdırdım.
"Suay xanım, sakit olun nenenize bir şey olmayıb". Meni sakitleşdirmek üçün yalan deyirdi! Sesinden hiss etmişdim!
"Xahiş edirem, gizletmeyin!" - bütün bedenim titreyirdi. Nefesini buraxdığını hiss etdim...
"Bura gelseniz yaxşı olar" - dedi ve telefonu qapadı. Elece, qulağımda telefonla dehlizin ortasında qaldım. Ne baş verirdi axı?!
Özümü ele alıb lifte doğru qaçmağa başladım. Ne olar teslim olma, nenem!
Beş-altı defe ard-arda liftin çağırma düymesine basdım. Lenete gelesen! Açıl artıq!
Sonda qerarımı deyişdirib pillekenlere doğru irelileyeceyim zaman liftin cingiltili siqnal sesi qulaqlarıma doldu. Geriye çevrilib lifte daxil olacaqdım ki, gördüyüm menzereyle ayaq saxlamalı oldum.
Ayaz ve tanımadığım olduqca baxımlı xanım el-ele...Ah! Bir bu çatmırdı! Üreyim hansı birine dözecekdi?!
Nenemin yanında olmalı idim! Heçne ondan vecib deyil! Onları yox sayaraq içeri daxil oldum. Arxamda ikisinin varlığını hiss ederken ister-istemez gerilirdim. Ayazın qoxusuna qarışmış qadın etrini demirem hele. Bu o qeder iyrencdi idi ki!
Heqiqeten, artıq gücüm yox idi...Ayaqlarımın daşımaqda çetinlik çekdiyi bedenimi liftin demir divarına dayadım. Hem soyuq idi, hem isti...
"Ayaz, bu gece bir yere qaçmaq yoxdu" - qulaq perdelerimi delib keçen ince sesle bedenim qıc olub qaldı. Beyinden vurulmaq buna deyirler, deyesen...Sarsıcı bele olsa Ayazın vereceyi cavab üçün qulaqlarımı şekledim. Bir

<< 1 ... 7 8 [9] 10 >>

_Subhan [OFF] (01.10.2016 / 18:54)